Ö
Ö ö
Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].
W językach, w których alfabetach nie ma tej litery (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.
W języku szwedzkim[1], fińskim[2] i islandzkim[3] jest ostatnią literą alfabetu.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Philip Holmes, Ian Hinchliffe: Swedish: A Comprehensive Grammar. London: Routledge, 2003, s. 559. ISBN 978-0-415-27883-6. (ang.).
- ↑ Aakkoset. kielitoimistonohjepankki.fi. [dostęp 2020-04-08]. (fiń.).
- ↑ Stafróf og stafrófsröð. arnastofnun.is. [dostęp 2020-04-08]. (isl.).