Ą̄̂
litera łacińska ze znakiem diakrytycznym
Ą̄̌, ą̄̌ – litera rozszerzonego alfabetu łacińskiego, powstała poprzez połączenie litery A z ogonkiem, cyrkumfleksem i makronem. Wykorzystywana jest w zapisie języka kaska, w którym oznacza nazalizowaną samogłoskę półotwartą tylną zaokrągloną w iloczasie ([ãː]), wymawianą z tonem opadającym[1].
| |
| Informacje podstawowe | |
| Majuskuła |
Ą̄̂ |
|---|---|
| Minuskuła |
ą̄̂ |
| Podstawowy alfabet |
kaska |
| Pochodzenie | |
| Oparty na grafemie | |
| Znak diakrytyczny | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |
Kodowanie edytuj
| Forma | Wygląd | Części składowe | Kodowanie | ||
|---|---|---|---|---|---|
| majuskuła | Ą̄̌ | U+0104 Ą |
U+0304 ◌̄ |
U+0302 ◌̂ |
U+0104
|
| minuskuła | ą̄̌ | U+0105 Ą |
U+0304 ◌̄ |
U+0302 ◌̂ |
U+0104
|
Przypisy edytuj
- ↑ Kaska language, alphabet and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-08].