Ħaġar Qim
Ħaġar Qim – stanowisko archeologiczne w Republice Malty. Zachowały się tu pozostałości megalitycznych świątyń, datowanych na IV i III tysiąclecie p.n.e. Kompleks odsłonięto w 1839 roku. W 1992 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
 nr rej. 00025
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
świątynia |
| Rozpoczęcie budowy |
3600-3200 p.n.e.[1] |
| Właściciel |
Rząd Malty |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°49′40″N 14°26′32″E/35,827778 14,442222
| |
Stanowisko archeologiczne znajduje się na południowym wybrzeżu wyspy Malta na zboczu łagodnie opadającym do morza naprzeciw wysepki Filfla. Około 300 metrów dalej w kierunku morza położona jest inna megalityczna świątynia Mnajdra. Obydwa kompleksy ruin znajdują się w niezabudowanej, opuszczonej części wyspy (w odróżnieniu od kompleksu Ħal Tarxien, położonego w środku miasta).
Kompleks Ħaġar Qim składał się pierwotne z czterech świątyń, z których najlepiej zachowała się południowa. W jednej z apsyd głównej świątyni jest niewielki otwór przez który w dniu przesilenia letniego wpadają promienie wschodzącego słońca[2].
Na terenie świątyni znajduje się tu monolit wysoki na 3 metry i szeroki na 6 metrów. Jego waga sięga 20 ton. Inny monolit (menhir) mierzy około 5 metrów wysokości.
Na terenie kompleksu znaleziono wiele figurek, z których najważniejsza jest tzw. Maltańska Wenus.
Świątynia została wpisana na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 00025[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Ħaġar Qim. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-14]. (ang.).
- ↑ Historia Archeologii. red. Paul Bahn. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2019, s. 115. ISBN 978-83-213-5058-5.