Łańcuszek internetowy

Łańcuszek internetowyspam zawierający w treści polecenie lub prośbę o rozesłanie danej wiadomości do jak największej liczby odbiorców. W stosunkowo krótkim czasie jest przesyłany w sieci w wielu egzemplarzach, co prowadzi do przeciążenia łączy internetowych oraz blokady serwerów.

Charakterystyka

edytuj

Motywem działania łańcuszków jest przechwycenie adresów mailowych rzeczywistych i aktywnych użytkowników przez firmy zajmujące się masowym rozsyłaniem niezamawianych informacji reklamowych.

Łańcuszki internetowe mogą być rodzajem marketingu wirusowego, którego celem jest zachęcenie odbiorców do wysłania reklamy do swoich znajomych. Odmianą łańcuszków internetowych są tak zwane wirusy albańskie, podpowiadające sposób uwolnienia komputera od rzekomego zakażenia wirusem.

Wiele łańcuszków internetowych pojawia się na serwisach społecznościowych takich, jak nk.pl lub Facebook[1].

Powszechnie zalecanym działaniem w przypadku otrzymania listu-łańcuszka jest jego usunięcie i nieprzesyłanie go dalej.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. klimowicz.blox.pl: Socjologia internetu. klimowicz.blox.pl, 2010-04-08. [dostęp 2011-05-29]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Beźnic Szymon, Łańcuszki szczęścia – kanał komunikacji paradygmatu magicznego New Age w Internecie, [w:] Oblicza religii i religijności, red. I. Borowik, K. Doktór, M. Libiszowska-Żółtkowska, Nomos, Kraków 2008, s. 339-358.
  • Bystroń Jan Stanisław (1980) Łańcuch szczęścia, [w:] Tematy, które mi odradzano. Pisma etnograficzne rozproszone, wyb. i oprac. Ludwik Stomma, PIW, Warszawa.
  • Grębecka Zuzanna (2004) RE: LANCUSZEK. „Łańcuch szczęścia” w sieci, [w:] Communicare: almanach antropologiczny. Temat: Internet, red. Andrzej Mencel, Instytut Kultury Polskiej. Wydział Polonistyki. Uniwersytet Warszawski, Warszawa, 281-298.
  • Robotycki Czesław (1998) Nie wszystko jest oczywiste, Wydawnictwo UJ, Kraków.

Linki zewnętrzne

edytuj