Łabuny Wielkie
Łabuny Wielkie[1] (Łabuny Duże, Łabudy Duże, Łabudy Wielkie) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno.
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Region | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
0,45 km² |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Położenie na mapie gminy Jedwabno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego  | |
 53°34′17″N 20°38′28″E/53,571389 20,641111
| |
Dane edytuj
- Powierzchnia: 44,5 ha
- Maksymalna głębokość: 8,4 m
- Średnia głębokość: 8,4 m
- Typ: sielawowy/linowo-szczupakowy (różna klasyfikacja według różnych źródeł)
- Jezioro otwarte, połączone z Jeziorem Łabuny Małe
Grupa jezior edytuj
Jest to jedno z jezior usytuowanych na zachodniej granicy powiatu w dwóch równoległych rynnach ciągnących się z północy na południe. W jednej z nich jest jezioro Dłużek, w drugiej jeziora Łabuny Wielkie, Łabuny Małe, Czarne, Przyjamy, Kwiatkowo i Kociołek. Za wyjątniem małych leśnych oczek, wszystkie jeziora są odpływowe i znajdują się w zlewni rzeki Czarnej, która jest dopływem Omulwi. Na południu tej grupy przebiega drogą krajową nr 58, która m.in. łączy Szczytno i Nidzicę, natomiast wzdłuż jezior, z południa na północ ciągną się drogi gruntowe. Wszystkie jeziora położone są malowniczo w lesie.
Opis jeziora edytuj
Jezioro owalne ułożone na osi północ - południe. Zbiornik schowany wśród lasu, brzeg zachodni wysoki, pozostałe łagodnie wzniesione. Około 2 km na południowy zachód leży Czarny Piec.
Dno muliste, miejscami piaszczyste, dostępność brzegów dobra. W jeziorze występują takie ryby jak: sieja, szczupak, leszcz. Jezioro odławiane sieciami przez kłusowników, mało zasobne w ryby. Woda czysta, dobra do kąpieli, jednak kąpielisk brak.
Dojazd ze Szczytna drogą krajową nr 58 w stronę Nidzicy, następnie po 1 km od wsi Dłużek zgodnie z drogowskazem w drogę utwardzoną w prawo do wsi Czarny Piec. Od wsi na północ wzdłuż jezior drogami gruntowymi.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 185, ISBN 83-239-9607-5.