Łodzianka – polska, socjalistyczna pieśń hymniczna, autorstwa Bolesława Lubicza-Zahorskiego[1], powstała w Łodzi, w 1909, w oparciu o tekst Warszawianki 1905 Wacława Święcickiego i wykorzystująca jej melodię.

Łodzianka
Autor

Bolesław Zahorski

Typ utworu

pieśń

Data powstania

1909

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Toruń

Język

polski

Data wydania

1920

Wydawca

Wydawnictwo P. P. S.

Historia edytuj

Wydana w Śpiewniku robotniczym PPS w 1920 roku pod pseudonimem „Zygmunt Ból”[1]. Pieśń składa się z trzech zwrotek i trzech, odmiennej treści, refrenów. W jej tekście utrwalone zostały wydarzenia ze stycznia 1905, gdy po strajkach, zapoczątkowanych w fabrykach Scheiblera, Geyera i Poznańskiego, z pracy odeszło około dziesięciu tysięcy robotników. Kolejne strajki łódzkich włókniarzy miały miejsce w dniach 22-24 czerwca 1905 – te jednak przerodziły się w zamieszki, podczas których zginęło lub rannych zostało około dwóch tysięcy manifestantów[2].

W 1949, pod dyrekcją Tadeusza Paciorkiewicza, powstały trzy interpretacje Łodzianki. W kompozycjach a cappella wykonały ją wówczas chóry mieszane: dwugłosowy[3], trzygłosowy[4] i czterogłosowy[5].

Przypisy edytuj

  1. a b Śpiewnik Robotniczy PPS, Wydawnictwo P. P. S. Toruń 1920
  2. Pieśń Łodzianka – Historie Łódzkie – historia Łodzi [online], 23 lipca 2012 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
  3. Łodzianka – na 2-głosy chór mieszany [online], paciorkiewicz.pl, 10 lutego 2012 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
  4. Łodzianka – na 3-głosy chór mieszany [online], paciorkiewicz.pl, 10 lutego 2012 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
  5. Łodzianka – na 4-głosy chór mieszany [online], paciorkiewicz.pl, 10 lutego 2012 [dostęp 2024-04-05] (pol.).