Łubowo (województwo zachodniopomorskie)
Łubowo (niem. Lubow[4]) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, nad jeziorem Lubicko Wielkie (pow. 168 ha, głębokość 36,2 m, na jeziorze znajduje się wyspa Lubicka – ok. 25 ha)[5], w pasmie jezior Pojezierza Drawskiego (w promieniu kilkunastu km od wsi liczne zbiorniki jeziorne), przy drodze krajowej nr 20 Stargard Szczeciński – Szczecinek – Gdynia.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
1075[2] |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-445[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSZ |
| SIMC |
0311585 |
Położenie na mapie gminy Borne Sulinowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |
 53°35′12″N 16°23′30″E/53,586667 16,391667[1]
| |
W latach 1946–54 siedziba gminy Łubowo, następnie do 1972 r. siedziba gromady Łubowo.
Historia edytuj
Pierwsze informacje o osadnictwie na terenach dzisiejszego Łubowa pochodzą z VI-V wieku p.n.e. Natrafiono tu również na znaleziska z epoki brązu. Tzw. „sosnowa górka”, znajdująca się w pobliżu łubowskiego kąpieliska nad jeziorem Lubicko Wielkie, była miejscem kultu słowiańskich bóstw. W 1925 r. niemieccy rybacy wyłowili z jeziora słup kultowy przedstawiający Belbuka – opiekuńczego bożka osady. Na terenie Łubowa-Kolonii odkryto groby skrzynkowe – pozostałość kultury wschodnioeuropejskiej. Przez długi czas ziemie te znajdowały się pod władaniem zakonu templariuszy.
W 1668 Łubowo liczyło zaledwie 100 osób – duża część jego mieszkańców uciekła, zginęła lub została wypędzona w wyniku wojen, zarazy i pomorów. Funkcjonowało wówczas gospodarstwo sołtysa z 2 sołtysami, karczma, 5 wolnych gospodarstw, z dawnych 26 półgospodarstw zostało tylko 11, a z dawnych 6 zagród wyrobników pozostało 5. Gospodarstwa były wyniszczone, a uprawy ograniczone do minimum z powodu braku pracowników, zwierząt pociągowych i ziarna na zasiew. Folwark posiadał tylko 14 sztuk bydła (wcześniej stan wynosił ponad 100 zwierząt), 9 świń (dawniej ponad 50) i 249 owiec z wcześniejszego stada liczącego 500–1000 zwierząt[6].
Miejscowość została zajęta przez oddziały Armii Czerwonej 3 marca 1945. 20 maja 1945 w Łubowie utworzono gminę, w której skład weszło 26 miejscowości położonych w 12 sołectwach[6].
Obecnie miejscowość liczy ok. 1300 mieszkańców. W Łubowie znajduje się Zespół Szkół (szkoła podstawowa i gimnazjum), Zakład Przemysłu Drzewnego i Ośrodek Zdrowia.
Rozbudowuje się baza turystyczna – rozwijają się gospodarstwa agroturystyczne, powstają pola namiotowe z dostępem do wody pitnej.
W Łubowie znajduje się również neoromański kościół z 1734 r., przebudowany w 1863 r., z późnogotyckim tryptykiem z końca XV w. względnie ok. 1510 r. Figury w środkowej części przedstawiają NMP w otoczeniu świętych (Jakuba i Antoniego), skrzydła natomiast zawierają rzeźby 12 innych świętych. Po kradzieży w 1994 roku tryptyk został poddany renowacji. Parafii Wniebowzięcia NMP podlega pięć kościołów filialnych.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 73707
- ↑ Wieś Łubowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-07-05], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 761 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 181, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ a b Monografia wsi Łubowo, gmina Borne Sulinowo, woj. zachodniopomorskie
Bibliografia edytuj
- K. Donorowicz, Dzieje ziemi łubowskiej Toruń 2004.
- A. Czernik, Dzieje ziemi szczecineckiej Poznań 1970.