Ōkyo Maruyama
Ōkyo Maruyama (jap. 円山 応挙 Maruyama Ōkyo; ur. 1733, zm. 1795[1][2]) – japoński malarz, twórca szkoły malarskiej nazwanej jego nazwiskiem[2].
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Pochodził ze wsi położonej w okolicach Kioto, w młodości zdobył podstawy warsztatu rzemieślniczego, projektując desenie tkanin, wyroby z laki i lalki[2]. Pobierał nauki u Ishidy Yūteia, mistrza szkoły Kanō[1][2]. Od około 1766 roku pozostawał w zażyłości z Yūjō, opatem klasztoru Emmai-in, który otoczył artystę mecenatem[1]. Jego twórczość miała charakter eklektyczny, łączył stylistykę szkół Rinpa i Tosa z elementami malarstwa chińskiego i zachodniego, z którego zaczerpnął technikę perspektywy zbieżnej[1][2]. W swoich obrazach przedstawiał realistyczne tematy zaczerpnięte z natury[1][2]. Wykonywał niewielkie, ręcznie kolorowane drzeworyty oraz kompozycje o nazwie megane-e, w których dzięki wykorzystaniu sprowadzonemu z Holandii przyrządowi optycznemu zwanemu przez Japończyków nozoki karakuri możliwe było bezbłędne wykreślanie perspektywy i wyrazisty światłocień, dający wrażenie trójwymiarowości obrazu[1].
Galeria edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Miyako Murase: Sześć wieków malarstwa japońskiego. Od Sesshū do artystów współczesnych. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1996, s. 94–97. ISBN 83-213-3775-9.
- ↑ a b c d e f William E. Deal: Handbook to Life in Medieval and Early Modern Japan. Oxford: Oxford University Press, 2006, s. 36. ISBN 978-0-19-533126-4.