Śląsk Świętochłowice (żużel)
KS Śląsk Świętochłowice – polski klub żużlowy ze Świętochłowic.
| Przydomek |
Węże |
|---|---|
| Barwy |
niebiesko-białe |
| Data założenia |
1947 (sekcja motocyklowa)[1] |
| Debiut w najwyższej lidze |
24 maja 1953 |
| Data rozwiązania |
1996[2] |
| Państwo | |
| Siedziba | |
| Stadion |
Sekcja motocyklowa Śląska powstała w 1947 roku, jednak za początki żużla w Świętochłowicach uznaje się rok 1951, kiedy to oddano do użytku pierwszy tor żużlowy w mieście, tzw. Hasiok.
Po reorganizacji polskiego sportu, która miała miejsce na przełomie lat 40. i 50., działał w ramach Zrzeszenia „Stal”, jednak po „odwilży” powrócił do nazwy „Śląsk”.
W rozgrywkach ligowych na szczeblu centralnym brał udział w latach 1953–1996, przy czym początkowo jako centralna sekcja żużlowa Zrzeszenia „Stal”, której siedzibę przeniesiono z Ostrowa Wielkopolskiego. Powrót ligowego żużla do Świętochłowic, po rocznej przerwie, nastąpił w sezonie 1998, kiedy do rozgrywek przystąpiło TŻ Śląsk.
Historia edytuj
Po wojnie w 1947 pod szyldem Śląska powstała prężnie działająca sekcja motocyklowa, która organizowała wyścigi uliczne. W 1949 roku decyzją władz zmieniono nazwy klubów w Polsce, powołując w ich miejsce tak zwane zrzeszenia. W Świętochłowicach klub, mający związki z Hutą Florian, zmieniono w Zrzeszenie Sportowe „Stal”[1]. Budowa toru żużlowego w Świętochłowicach została rozpoczęta w 1951 roku, przy udziale czynnego wówczas już zawodnika Roberta Nawrockiego, startującego w drużynie Budowlani Rybnik. Tor powstał w czynie społecznym na Narodowe Święto Odrodzenia Polski, tym samym został oddany do użytku 22 lipca 1951 roku. W tym okresie świętochłowiczanie mieli do dyspozycji dwa, przystosowane do wyścigów na torze, motocykle: NSU i Rudge AJS, zaś zawodników było czterech – Nawrocki, Zygfryd Makuła, Roman Staneczko i Klima.
W 1953 roku drużyna się rozwinęła z przeniesienia z Ostrowa Wielkopolskiego Centralnej Sekcji Żużlowej „Stal” i wystartowała w lidze. Do drużyny doszli tacy zawodnicy jak: Franciszek Haduła, Fietko i Romuald Iżewski z Rzeszowa, później dołączyli również Wiśniewski, Marian Kaiser i Stanisław Rurarz. Zmagania na torze oglądało już wtedy regularnie kilka tysięcy kibiców. Żużlowcy Śląska czterokrotnie wywalczyli mistrzostwo wśród drugoligowców, a wicemistrzostwo Polski w ekstraklasie w 1969, 1970 i 1973 roku było ich największym sukcesem.
Zawodnicy Śląska notowali również sukcesy w rywalizacji indywidualnej. Paweł Waloszek w roku 1970 we Wrocławiu wywalczył tytuł indywidualnego wicemistrza świata za Ivanem Maugerem, kilkakrotnie z drużyną zdobył tytuł mistrza świata i Europy. Osiągnięcia zanotował też Jan Mucha, wielokrotny reprezentant kraju, zdobywca Złotego Kasku. W latach 80. oprócz Waloszka i Muchy, liderami Śląska byli też Jerzy Kochman oraz Krzysztof Zarzecki. Ostatnimi sukcesami żużlowców Śląska, było wywalczenie w 1983 roku drugiego miejsca w mistrzostwach Polski par klubowych oraz w 1984 roku awansu do I ligi.
Od lat 90. żużel w Świętochłowicach zaczął tracić na jakości. Po sezonie 1996 zdecydowano o zamknięciu sekcji motorowej KS „Śląsk”. Przed sezonem 1998 powołano do życia Towarzystwo Żużlowe „Śląsk”, które przed sezonem 2000 z przyczyn finansowych zastąpiło Stowarzyszenie Żużlowe „Śląsk”.
Sezony edytuj
| Sezon | Rozgrywki ligowe | Uwagi | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Liga | Miejsce | ||||
| 1953 | I | Liga | 10/10 | ||
| 1954 | Liga |  10/10
|
|||
| 1955 | II | II liga | 5/7 | ||
| 1956 | II liga (gr. „południe”) | 1/8 |  2. miejsce w turnieju barażowym o awans
| ||
| 1957 | I | I liga | 6/8 | ||
| 1958 | I liga | 8/8
|
|||
| 1959 | II | II liga | 8/8 | Brak spadku – podjęto decyzję o likwidacji III ligi | |
| 1960 | II liga | 8/11 | |||
| 1961 | II liga | 5/11 | |||
| 1962 | II liga | 1/12
|
|||
| 1963 | I | I liga | 7/8 | 7/8 | |
| 1964 | I liga | 7/8 | Wygrane baraże o utrzymanie | ||
| 1965 | I liga | 6/8 | 7/8 | ||
| 1966 | I liga | 7/8 | Przegrane baraże o utrzymanie
| ||
| 1967 | II | II liga | 1/10 | 1/10
|
|
| 1968 | II liga | 1/9 | |||
| 1969 | I | I liga |  2/8
|
||
| 1970 | I liga | 2/8
|
|||
| 1971 | I liga | 4/8 | |||
| 1972 | I liga |  3/8
|
|||
| 1973 | I liga | 2/8
|
|||
| 1974 | I liga | 8/8
|
|||
| 1975 | II | II liga | 3/8 | ||
| 1976 | II liga | 2/6 | Przegrane baraże o awans | ||
| 1977 | II liga | 2/7 | Wygrane baraże o awans
| ||
| 1978 | I | I liga | 9/10 | Wygrane baraże o 9. miejsce w I lidze i utrzymanie[a] | |
| 1979 | I liga | 10/10
|
|||
| 1980 | II | II liga | 3/8 | ||
| 1981 | II liga | 6/7 | |||
| 1982 | II liga | 4/7 | |||
| 1983 | II liga | 3/8 | |||
| 1984 | II liga | 1/7
|
|||
| 1985 | I | I liga | 10/10
|
||
| 1986 | II | II liga | 2/7 | Przegrane baraże o awans | |
| 1987 | II liga | 5/7 | |||
| 1988 | II liga | 5/8 | |||
| 1989 | II liga | 4/8 | |||
| 1990 | II liga | 8/10 | |||
| 1991 | II liga | 10/12 | |||
| 1992 | II liga | 11/11 | |||
| 1993 | II liga | 10/10 | |||
| 1994 | II liga | 9/10 | |||
| 1995 | II liga | 9/10 | |||
| 1996 | II liga | 6/12 | |||
| Poziom ligowy | Liczba sezonów | Sezony |
|---|---|---|
| I | 17 | 1953–1954, 1957–1958, 1963–1966, 1969–1974, 1978–1979, 1985 |
| II | 27 | 1955–1956, 1959–1962, 1967–1968, 1975–1977, 1980–1984, 1986–1996 |
Osiągnięcia edytuj
Krajowe edytuj
Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników w rozgrywkach pod egidą PZM oraz GKSŻ.
Mistrzostwa Polski edytuj
Mistrzostwa Polski par klubowych
- 2. miejsce (1): 1983
Indywidualne mistrzostwa Polski
- 2. miejsce (2):
- 3. miejsce (1):
Pozostałe edytuj
Puchar Polskiego Związku Motorowego
- 1. miejsce (2):
- 2. miejsce (5):
- 3. miejsce (1):
- 2. miejsce (1):
Międzynarodowe edytuj
Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM.
Mistrzostwa świata edytuj
- 1. miejsce (1):
- 3. miejsce (6):
Indywidualne mistrzostwa świata
- 2. miejsce (1):
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ GKSŻ podjęła decyzję o rozegraniu meczów barażowych wobec faktu uzyskania przez Śląsk Świętochłowice i Kolejarz Opole (10. miejsce w I lidze) identycznego bilansu punktów biegowych – -253.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Historia klubu. speedwaysw.pl. [dostęp 2023-02-04]. (pol.).
- ↑ Jak było, jak jest i jak będzie, czyli tęsknota za czarnym sportem. plus.dziennikzachodni.pl. [dostęp 2023-02-04]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Historia speedway’a w Polsce. speedwayw.pl. (pol.).