Śledź marynowany Bismarck
Śledź marynowany Bismarck też śledź à la Bismarck (niem. Bismarckhering) – marka marynowanych bałtyckich śledzi, potrawa z filetowanych płatów śledziowych lub rolmopsów powstała w XIX wieku w Stralsundzie[1]. Z biegiem lat śledzie marynowane w kwaśnej, kilkuprocentowej zalewie octowo-korzennej z dodatkiem warzyw i przypraw - oleju, cebuli, nasion gorczycy i liści laurowych stały się popularnym daniem nie tylko na pomorskich stołach. Do przejawu kultu po żelaznym Kanclerzu, należały m.in. ogórki i śledzie nazwane tak od nazwiska premiera Prus[2].
Geneza potrawy edytuj
Tradycje rybackie Stralsundu sięgają roku 1290, kiedy to książę Wisław II nadał przywilej dający prawo połowu śledzia stralsundzkim rybakom wzdłuż półwyspu Wittow i monopolu handlu tą rybą na Rugii[3].
W Niemczech za pomysłodawcę sposobu przyrządzania śledzia w zalewie octowej uważa się Johanna Wiechmanna, który po wygranej na loterii od 1853 uruchomił zakład przetwórczy w Stralsundzie. M.in. rozpoczął w nim produkcję nowej specjalności, świeżo patroszonego śledzia bałtyckiego bez ości, marynowanego w zalewie octowej, pakowanego w drewniane beczki. W 1871 roku przedsiębiorca przesłał kanclerzowi Bismarckowi beczułkę tego produktu wraz z listem gratulacyjnym z okazji urodzin. Otrzymał za ten prezent osobiste podziękowanie. Wiechmann wysłał kanclerzowi drugą beczkę śledzi wraz z prośbą o zgodę na nazwanie produktu jego nazwiskiem. Zgodę tę szybko otrzymał w kolejnym osobistym liście od Bismarcka[4][5].
Miejsce we współczesnej kulturze kulinarnej edytuj
Śledzie à la Bismarck cieszą się powodzeniem[potrzebny przypis]. Kanclerz Angela Merkel przekazuje je jako prezent swoim zagranicznym gościom[potrzebny przypis]: beczkę śledzi otrzymał prezydent USA George W. Bush podczas wizyty w Stralsundzie[6].
Na stoły regionalnej pomorskiej kuchni jak dawniej wracają śledzie, o których Bismarck pisał, że "gdyby nie były masowe i tanie traktowano by je jak najdroższy delikates ". Smażone, marynowane, solone podawane są w nadmorskich restauracjach jako przekąski w połączeniu z grzybami, śliwkami i miodem[7].
Według znawców literatka zmrożonej czystej wódki, ma wysubtelniać smak śledzi Bismarck o srebrzystej skórce pociętej czarną kratką[8].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Tradycja rybacka w Stralsundzie – Śledź Bismarcka. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
- ↑ Śląski kwartalnik historyczny Sobótka, Tom 61. 2006 str. 412
- ↑ "Erst 1290 erhielten sie von Wizlaw III. ein Privileg für den rügischen Handel, ... und sogar noch 1616 unter den Privilegien Stralsunds aufgezählt wurde." Reinhard Peesch. Die Fischerkommünen auf Rügen und Hiddensee. s. 4
- ↑ Śledź Bismarcka ze Stralsundu. Europäische Route der Backsteingotik. [dostęp 2016-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Bismarckhering. Tourismuszentrale der Hansestadt Stralsund. [dostęp 2016-02-28]. (niem.).
- ↑ Willkommen beim Fischhandel Henry Rasmus
- ↑ Informator Turystyczny Ustka na Fali. 2015. ISSN 2449-7126
- ↑ Tadeusz Borutka, Anna Węgrzyniakowa. Przez słowo - w słowach - o słowach. 2009