Środek odwoławczy

Środek odwoławczyśrodek prawny, podgrupa szerszego pojęcia środków zaskarżenia, służący stronie w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, którego celem jest doprowadzenie do zmiany lub uchylenia orzeczenia.

Podział i cechy edytuj

Środki odwoławcze dzielone są na:

  • zwyczajne – mające na celu uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia w toku instancji, czyli służące od orzeczeń nieprawomocnych;
  • nadzwyczajne – służące obaleniu orzeczenia prawomocnego przez ponowne rozpoznanie zakończonej już nim sprawy.

Wyróżniane w nauce prawa cechy środków odwoławczych:

  1. suspensywność – zdolność do wstrzymania uprawomocnienia wydanego orzeczenia
  2. dewolutywność – zmierzanie do obalenia lub zmiany zapadłego orzeczenia przez sąd wyższej instancji,
  3. dyspozycyjność – tylko uprawniony do tego przez prawo (legitymowany) podmiot może wnieść środek odwoławczy, nigdy nie można wnieść go z urzędu,
  4. umiarkowany formalizm procesowy – forma, czas, miejsce, przebieg postępowania są konkretne i zapisane w ustawie.

Sytuacja w Polsce edytuj

Do zwyczajnych środków odwoławczych zarówno w postępowaniu cywilnym jak i karnym zalicza się apelację i zażalenie. Apelacja przysługuje od orzeczeń merytorycznych – wyroków w procesie, postanowień orzekających co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym i postanowień o uznaniu orzeczenia sądu zagranicznego. Zażalenie co do zasady przysługuje od niemerytorycznych postanowień kończących postępowanie w sprawie. Wyjątkowo przysługuje od innych postanowień i zarządzeń sądu lub zarządzeń przewodniczącego, jeśli przepis szczególny to przewiduje. Ponadto na określone przez ustawę orzeczenia referendarza sądowego przysługuje skarga (także w postępowaniu nieprocesowym i egzekucyjnym). Natomiast nadzwyczajnymi środkami odwoławczymi są:

W postępowaniu administracyjnosądowym środkami odwoławczymi są:

  • skarga kasacyjna,
  • zażalenie,
  • skarga o wznowienie postępowania,
  • skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia[2].

Historia edytuj

W ujęciu historycznym w prawie polskim występowały następujące środki odwoławcze od wyroków sądowych: apelacja, mocja, gravamen, nagana sędziego, remisja, male obtentum, wznowienie procesu i nieświadomość procesowa[3].

Przypisy edytuj

  1. S. Waltoś, Proces karny. Zarys systemu, wyd. 13, Warszawa 2016, s. 330 i 331.
  2. Marek Wierzbowski (red.): Postępowanie administracyjne - ogólne, podatkowe, egzekucyjne i przed sądami administracyjnymi. Warszawa: C. H. Beck, 2017, s. 501. ISBN 978-83-255-9634-7.
  3. Michał Pawlikowski: Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej. Strzałków: 2012. ISBN 978-83-933262-1-1.