Środek zaskarżenia
Środek zaskarżenia – środek prawny przysługujący stronie w celu zmiany orzeczenia rozstrzygającego sprawę na korzystniejsze dla siebie, czyli do zmiany bądź uchylenia orzeczenia.
Sytuacja w Polsce edytuj
Konstytucja gwarantuje każdej ze stron prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji (art. 78). Drogą do tego są właśnie środki zaskarżenia:
- wśród środków zaskarżenia w postępowaniu cywilnym wyróżnia się:
- środki odwoławcze, dzielące się według kryterium dewolutywności:
- zwyczajne zmierzają do uchylenia bądź zmiany orzeczenie poprzez postępowanie przed sądem wyższej instancji, podczas gdy
- nadzwyczajne (skarga kasacyjna oraz skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia) powodują działanie tego samego lub innego sądu, ale poza tokiem instancji.
- pozostałe zwyczajne środki zaskarżenia dzieli się według kryterium restytucyjności:
- sprzeciw od wyroku zaocznego i sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym powodują ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydanym orzeczeniem,
- zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wywołują natomiast postępowanie kontrolne w celu zbadania zaskarżonego orzeczenia – w tym wypadku nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.
- środki odwoławcze, dzielące się według kryterium dewolutywności:
- środki zaskarżenia w postępowaniu karnym obejmują:
- środki odwoławcze:
- nadzwyczajne (kasacja oraz skarga na wyrok sądu odwoławczego) i
- zwyczajne,
- inne zwyczajne środki zaskarżenia: sprzeciwy i quasi-sprzeciwy[1].
- środki odwoławcze:
- nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia wspólnym dla postępowania cywilnego i karnego jest od 2018 r. skarga nadzwyczajna[2].
Przypisy edytuj
- ↑ S. Waltoś, Proces karny. Zarys systemu, wyd. 13, Warszawa 2016, s. 330.
- ↑ Art. 89 i nast. ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1093).
