Złotnik w warsztacie

obraz Petrusa Christusa
(Przekierowano z Św. Eligiusz w warsztacie)

Złotnik w warsztacie (Św. Eligiusz w warsztacie) (niderl. Een goudsmid in zijn winkel) – obraz olejny flamandzkiego malarza Petrusa Christusa.

Złotnik w warsztacie
Een goudsmid in zijn winkel
Ilustracja
Autor

Petrus Christus

Data powstania

ok. 1449

Medium

olej na desce

Wymiary

100,1 × 85,8 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Nowy Jork

Lokalizacja

Metropolitan Museum of Art

Fragment obrazu Jana van Eycka Portret małżonków Arnolfinich – wypukłe lustro

Opis edytuj

Obraz został namalowany na zlecenie cechu złotników z Brugii. Przedstawia patrona cechu – św. Eligiusza, złotnika na dworze króla Franków Chlotara II z dynastii Merowingów[1]. Ukazany on został w swojej pracowni podczas ważenia obrączki ślubnej, prawdopodobnie zamówionej przez stojącą po jego lewej stronie parę młodych: Godebertę wraz z narzeczonym. Wokół nich, na półkach i stole, znajdują się liczne przedmioty codziennego użytku, materiały stosowane przez złotnika oraz jego wyroby.

Dzieło Cristusa było jednym z pierwszych w północnym malarstwie niderlandzkim obrazów rodzajowych, ukazujących życie codzienne bogatych mieszkańców Brugii w XV wieku. Widać na nim wyraźne wpływy malarstwa mistrza Jana van Eycka, którego malarz był uczniem. Podobnie jak on, stosował ukryte znaczenia malowanych przedmiotów i scen. Przykładem stojące na stole wypukłe lustro, w którym odbija się scena niezwiązana z pracownią, lecz z placem targowym, położonym gdzieś poza pomieszczeniem. W odbiciu znajdują się postacie dwóch mężczyzn idących przez plac. Jeden z nich trzyma sokoła, co ma nawiązywać do lenistwa jako jednego z siedmiu grzechów głównych – a tym samym zapewne kontrastować z zawodową pracowitością złotnika[2]. Podobny efekt zbliżenia przestrzeni widza do przestrzeni obrazu zastosowano na obrazie van Eycka Portret małżonków Arnolfinich.

Na półce za złotnikiem widoczne jest szklane naczynie przeznaczone do przechowywania hostii (na jego przeznaczenie wskazuje pelikan rozdzierający własną pierś). Jest to alegoria do odkupienia przez śmierć męczeńską Chrystusa.

Przypisy edytuj

  1. Święty Eligiusz żył w VII wieku we Francji i pracował dla królewskiego dworu Merowingów – Chlotara II i Dagoberta I jako królewski złotnik, skarbnik i mincerz; później został biskupem, zmarł w roku 660.
  2. Patrick de Rynck, Jak czytać malarstwo, s. 63.

Bibliografia edytuj