Święta Adelgunda

Adelgunda, Aldegunda, Aldegonda (ur. pomiędzy 633–639, zm. 30 stycznia ok. 684) – córka Walberta i Bertylli, pierwsza ksieni w Maubeuge, wizjonerka i święta Kościoła katolickiego.

Święta
Adelgunda (OSB)

ksieni
Ołtarz z figurą św. Adelgundy w Deurle.
Data i miejsce urodzenia	pomiędzy 633–639 Hainault (obecnie w Belgii)
Data i miejsce śmierci	30 stycznia ok. 684 Maubeuge (Francja)
Czczona przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	30 stycznia
Atrybuty	anioł, gołąb niosący chustę, lilia, księga, wieniec z róż, świeca lub słup wosku
Patronka	chorych dzieci

Była siostrą św. Waldetrudy, za namową której w 661 roku założyła podwójny klasztor (dla mężczyzn i kobiet) w Maubeuge. Wkrótce zakon przyjął regułę św. Benedykta, do którego wstąpiła późniejsza święta Amalberga (zm. 690), krewna Pepina Starszego. W kolejnym okresie klasztor stał się siedzibą kanoników. W 864 powstało tu opactwo (fr. Abbaye de Maubeuge) na mocy Traktatu w Meerssen, które przestało istnieć podczas Wielkiej Rewolucji w 1791 roku.

Legendy mówią o wielu wizjach św. Adelgundy.

Jest patronką chorych dzieci, cierpiących na nowotwory i schorzenia oczu.

Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci lub 18 października.

W ikonografii przedstawiana jest w habicie zakonnym. Jej atrybuty to anioł, który przeniósł ją przez rzekę gdy uciekała przed niedoszłym mężem, kielich z hostią, gołąb niosący w dziobie chustę (welon) symbolizujący dziewicę poświęconą Bogu, lilia, księga to życie według reguły zakonnej, świeca lub słup wosku, wieniec z róż to symbol wybranego życia w czystości.

Zobacz też

• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Adalgunda, Aldegunda – inne postaci o tym imieniu

Bibliografia

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 9/38. ISBN 83-7097-271-3.
• Saint Aldegundis. CatholicSaints.Info. [dostęp 2015-12-18]. (ang.).
• St. Aldegundis – Catholic Encyclopedia (ang.)
• Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).