Świadek Historii

Nagroda za upamiętnianie historii Narodu Polskiego oraz wspieranie działalności IPN

Świadek Historii – nagroda honorowa przyznawana instytucjom, organizacjom i osobom fizycznym szczególnie zasłużonym dla upamiętniania historii polskiego narodu w latach 1917–1990 oraz wspierających działalność edukacyjną, naukową i badawczą Instytutu Pamięci Narodowej.

Świadek Historii
Ilustracja
Nagroda za

upamiętnianie historii Narodu Polskiego oraz wspieranie działalności IPN

Przyznający

Instytut Pamięci Narodowej

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Pierwsze rozdanie

2009

Strona internetowa

Historia edytuj

Nagroda została ustawiona w marcu 2009 roku dla uhonorowania osób i instytucji szczególnie działających na polu upamiętniania historii polskiego narodu oraz wspierających IPN w tego typu działalności. Od 2014 roku, decyzją Prezesa IPN, nagrodę mogą również otrzymywać osoby mieszkające poza granicami Polski. Kandydatów do nagrody mogą zgłaszać zarówno instytucje, organizacje, jak i osoby fizyczne, konieczne jest załączenie do zgłoszenia zgody kandydatów na takowe zgłoszenie. Wnioski o przyznanie nagrody należy składać w najbliższym oddziale IPN w danym regionie. Wnioski złożone po terminie są rozpatrywane w roku następnym. Przyznawana nagroda ma charakter honorowy[1].

Corocznie przyznawane jest do sześciu nagród w każdym rejonie, może ona być przyznana tej samej osobie tylko raz. W przypadku śmierci laureata nagrodę wręcza się najbliższemu członkowi rodziny zmarłego. Wręczanie nagród odbywa się w każdym regionie oddzielnie, może nastąpić w różnych terminach[2].

W każdym oddziale IPN są powoływane komisje nominujące, którym przewodniczy dyrektor oddziału. Komisja nominująca weryfikuje zgłoszone wnioski oraz dokonuje oceny zgłoszeń oraz nominuje kandydatów do nagrody[3]. O przyznaniu nagród decyduje kapituła nagrody, w skład której wchodzi Prezes IPN (przewodniczący), Przewodniczący Rady IPN (wiceprzewodniczący), sekretarz oraz członkowie: Dyrektor Biura Edukacji Narodowej, Dyrektor Archiwum IPN i rzecznik prasowy IPN. Kapituła zatwierdza protokoły komisji nominujących, dokonuje oceny kandydatur, podejmuje uchwałę w sprawie wyboru osób do nagrody oraz o dacie wręczenia laureatom: medali, legitymacji i dyplomów[4]. Kapituła ma również możliwość odebrania wcześniej przyznanej nagrody, jeśli okaże się, że przyznanie nagrody nastąpiło wskutek wprowadzenia w błąd lub odznaczony dopuścił się czynu, wskutek którego stał się niegodny nagrody[5].

Pierwsze wręczenie nagród miało miejsce 18 czerwca 2009 roku w Oddziale IPN w Białymstoku, laureatami zostało sześć osób, w tym jedna pośmiertnie[6].

Wybrani laureaci nagrody edytuj

Do 2020 roku nagrodę otrzymało ok. 350 osób, m.in.[7]:

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj