Światowa Konferencja Zielonoświątkowa

Światowa Konferencja Zielonoświątkowa – międzynarodowa organizacja stanowiąca porozumienie kościołów zielonoświątkowych z całego świata.

Historia

Konferencja odbywa się raz na trzy lata. Pierwsza odbyła się w 1947 r. w Zurychu, w Szwajcarii, z inicjatywy pastora Leonarda Steinera. W 2004 r. miała miejsce szczególna sesja Konferencji poświęcona obchodom upamiętnienia Przebudzenia na Azusa Street.

Sesje

Lp.	Rok	Miejscowość	Państwo
1.	1947	Zurych	Szwajcaria
2.	1949	Paryż	Francja
3.	1952	Londyn	Wielka Brytania
4.	1955	Sztokholm	Szwecja
5.	1958	Toronto	Kanada
6.	1961	Jerozolima	Izrael
7.	1964	Helsinki	Finlandia
8.	1967	Rio de Janeiro	Brazylia
9.	1970	Dallas	Stany Zjednoczone
10.	1973	Seul	Korea Południowa
11.	1976	Londyn	Wielka Brytania
12.	1979	Vancouver	Kanada
13.	1982	Nairobi	Kenia
14.	1985	Zurych	Szwajcaria
15.	1989	Singapur	Singapur
16.	1992	Oslo	Norwegia
17.	1995	Jerozolima	Izrael
18.	1998	Seul	Korea Południowa
19.	2001	Los Angeles	Stany Zjednoczone
20.	2004	Johannesburg	Południowa Afryka
21.	2007	Surabaja	Indonezja
22.	2010	Sztokholm	Szwecja
23.	2013	Kuala Lumpur	Malezja
24.	2016	São Paulo	Brazylia

Władze

Obecnym Prezesem Konferencji jest biskup James D. Leggett – generalny superintendent Międzynarodowego Zielonoświątkowego Kościoła Świętości. Wiceprezesami są: pastor dr Lamar Vest (Kościół Boży) oraz pastor dr Prince Guneratnam (Kościół „Kalwaria”, Kuala Lumpur, Malezja).

Artykuły wiary

Wszystkie denominacje zielonoświątkowe, akceptujące Artykuły Wiary Światowej Konferencji Zielonoświątkowej mogą ubiegać się o członkostwo w organizacji. Wnioski są rozpatrywane i weryfikowane przez Komisję Doradczą Konferencji.

Wierzymy:

• że Biblia została natchniona i jedynie ona jest nieomylnym i autorytatywnym Słowem Bożym;
• że jest jeden Bóg, odwiecznie istniejący w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego;
• w Bóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa, w Jego narodziny z dziewicy, w Jego bezgrzeszne życie, w Jego cuda, w Jego zastępczą śmierć, która dokonała pojednania poprzez przelanie krwi, w Jego zmartwychwstanie w ciele, w Jego wniebowstąpienie i zasiadanie po prawicy Ojca oraz w Jego osobisty powrót w mocy i chwale;
• że dla zbawienia zgubionego i grzesznego człowieka odrodzenie z Ducha Świętego przez wiarę w Jezusa Chrystusa jest bezwzględnie konieczne;
• w chrzest Duchem Świętym, którego potwierdzeniem jest mówienie innymi językami, tak jak Duch poddaje, zgodnie z Księgą Dziejów Apostolskich 2:4, a także w posługiwanie się duchowymi darami i służbami;
• w służbę Ducha Świętego, którego zamieszkanie w chrześcijaninie umożliwia pobożne życie;
• w zmartwychwstanie zarówno zbawionych jak i zgubionych; pierwszych do zbawienia ku życiu wiecznemu, drugich do zguby podczas zmartwychwstania ku potępieniu;
• w Kościół Jezusa Chrystusa i jedność wierzących;
• w praktyczne zastosowanie wiary chrześcijańskiej w codziennych doświadczeniach i potrzebie służenia ludziom we wszystkich dziedzinach życia, a więc nie tylko duchowej, ale też społecznej, politycznej i materialnej.