Światowe Stowarzyszenie Czerwonej Swastyki
Światowe Stowarzyszenie Czerwonej Swastyki – chińskie stowarzyszenie międzynarodowe założone w 1922 roku w Pekinie, jako filantropijne odgałęzienie synkretycznej organizacji Daoyuan (道院). ŚSCS wzorowało się na zachodnich organizacjach takich jak Czerwony Krzyż i miało na celu stworzenie ponadnarodowej instytucji charytatywnej opartej na działaniach religijnych zakorzenionych m.in. w buddyzmie i taoizmie. Po chińskiej wojnie domowej Stowarzyszenie przeniosło się na Tajwan, a jego siedziba mieści się obecnie w Tajpej[1].
| |||||||
| Nazwa chińska | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Historia działalności edytuj
Założycielami stowarzyszenia byli: premier pekińskiego rządu Beiyang Qian Nengxun (錢能訓), taoistyczny kapłan Du Bingyin (杜秉寅) oraz amerykański misjonarz Gilbert Reid (chiń. 李佳白, Li Jiabo). Ich pomysł wywodził się z działań założonej w 1916 roku organizacji Daoyuan, promującej harmonijną współpracę pięciu religii: buddyzmu, taoizmu, islamu, chrześcijaństwa oraz konfucjanizmu. Doniesienia o sile Czerwonej Swastyki w latach 20. i 30. mocno się różnią. Podawana liczba członków waha się od 30 tys. w 1927 roku do 7-10 mln w 1937 roku[2].
Misją stowarzyszenia była działalność filantropijna i wychowawcza. Motto brzmiało: Promować światowy pokój, pomagać [ofiarom] katastrof (chiń. 促进世界和平，救济灾患). Prowadziło ono m.in. szpitale, przytułki i stołówki dla najuboższych. Podobnie jak Czerwony Krzyż, starało się rozwijać działalność na skalę międzynarodową. Świadczyło pomoc w 1923 roku po trzęsieniu ziemi w Tokio czy podczas kataklizmów naturalnych w ZSRR. Prowadziło biura w Paryżu, Londynie i Tokio. Wśród członków stowarzyszenia byli profesorowie esperantyści[3].
Szczególną rolę odegrało stowarzyszenie podczas masakry nankińskiej w 1937 r., kiedy to jego relacje stały się ważnym świadectwem zbrodniczych zachowań żołnierzy Cesarskiej Armii Japońskiej w okupowanej stolicy Republiki Chińskiej[4]. Członkowie stowarzyszenia pomagali w chowaniu ciał tysięcy ofiar Japończyków, a później – w lokalizowaniu masowych grobów. Ich ustalenia wykorzystywano w charakterze materiału dowodowego przed Trybunałem Tokijskim.
Obecnie edytuj
Po 1949 roku Czerwona Swastyka przestała działać w ChRL. Jej działania są obecnie nakierowane na chińską diasporę na Tajwanie i w Singapurze. Prócz działalności charytatywnej, organizacja prowadzi dwie szkoły w Hongkongu – Tuen Mun i Tai Po oraz jedną szkołę w Singapurze, istniejącą od 1951 roku.
Członkami stowarzyszenia mogą być jedynie mężczyźni oraz chłopcy w wieku powyżej 15 lat.
Symbol edytuj
Lewoskrętna swastyka to w Azji uniwersalny symbol buddyjski, który jest używany także przez inne religie. Swastyka jest również znakiem używanym w piśmie chińskim (卍, pinyin: wàn[5]), stąd nazwa organizacji: 世界紅卍字會.
Wraz z Czerwonym Kołem, Czerwoną Swastykę proponowano na symbol dla Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Indiach i na Sri Lance, ale propozycja się nie przyjęła[6].
Przypisy edytuj
- ↑ https://archive.ph/20130503143439/http://www.twrss.org/ch3_temple/ch3_index.html Informacja na stronie Stowarzyszenia; dostęp: 17.05.2010
- ↑ Duara, Prasenjit. "Of Authenticity and Woman: Personal Narratives of Middle-Class Women in Modern China". Becoming Chinese. Wen-Hsin Yeh, ed. Berkeley: University of California Press. 2000. p 348.
- ↑ Duara, Prasenjit. "Transnationalism in the Era of Nation-States: China 1900-1945" Globalization and Identity. Birgit Meyer and Peter Geschiere, eds. Oxford: Blackwell Publishers. 2003. p 51.
- ↑ Jean Louis Margolin, "Japonia 1937-1945. Wojna Armii Cesarza", Dialog, Warszawa, 2010, str. 196
- ↑ Hasło w słowniku Nciku.com; dostęp: 17.05.2010)
- ↑ Strona CRW Flags; dostęp: 17.05.2010
Linki zewnętrzne edytuj
- Tajwańska Siedziba ŚSCS. twrss.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-29)]. (chiński trad.)
- Japońska Siedziba ŚSCS (japoński i angielski)
- Singapurska Red Swastika School