Świdniki
Świdniki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Miączyn[5][6].
| wieś | |
.jpg) Zabytkowy kościół Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, dawna cerkiew | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-455[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LZA |
| SIMC |
0894842[5] |
Położenie na mapie gminy Miączyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
 50°47′41″N 23°30′52″E/50,794722 23,514444[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Miączyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 406 mieszkańców[8].
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej Matki Bożej Królowej Polski[9].
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0894859 | Popówka | część wsi |
Historia edytuj
W roku 1394 wieś została wymieniana w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W okresie pomiędzy XV a XVI wiekiem pozostaje w ręku rodu Świdnickich. W roku 1550 część wsi przechodzi w posiadanie Stanisława Łaniewskiego (lub Łażniewskiego). Rejestr poborowy z roku 1578 wykazuje pobór z 12,5 łana kmiecego (to jest w około 210 ha). Wieś zostaje podzielona na drobne działy, poprzez sprzedaż i sukcesje rodzinne, w związku z tym następuje rozdrobnienie działów a posiadaczami zostali: Mikołaj i Szymon Świdnicki oraz 6 innych rodów[10]. W 2 poł. XVIII w. i 1 ćw. XIX w. własność Batowskich, od 1835 r. Węgleńskich.
Według spisu z 1827 roku wieś liczyła 59 domów i 337 mieszkańców[11]. Spis z roku 1921 (wówczas wieś w powiecie hrubieszowskim) wykazał 82 domy oraz 457 mieszkańców, w tym 7 Żydów i 140 Ukraińców.
Zabytki edytuj
- Dawna murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z 1850 r., remontowana w 1900 i 1945, obecnie służy jako kościół katolicki.
- Park stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim, spalonym podczas I wojny światowej. Murowany, klasycystyczny pałac został wzniesiony w k. XVIII w. Następnie, w k. XIX w. Jan Węgleński rozpoczął przebudowę pałacu wg projektu Stanisława Czachórskiego. Pałac był dwukondygnacyjny, z portykiem o czterech toskańskich kolumnach. W salonie znajdowały się meble nabyte na licytacji wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. We wnętrzach były obrazy, m.in. Kossaka, Tondosa, Brandta, Wyczółkowskiego. Pałac został spalony w okresie I wojny światowej i nie został odbudowany[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137719
- ↑ Wieś Świdniki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-17], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-17].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1269 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-16]
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
- ↑ Świdniki (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 648.
- ↑ STRATY I ZNISZCZENIA PONIESIONE W ZABYTKACH NIERUCHOMYCH W OKRESIE I WOJNY ŚWIATOWEJ NA OBSZARZE WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO (W JEGO AKTUALNYCH GRANICACH) - PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2019-12-17].
Bibliografia edytuj
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].