Świdośliwka kłosowa

Świdośliwka kłosowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	świdośliwka
Gatunek	świdośliwka kłosowa
	Nazwa systematyczna
	Amelanchier spicata (Lam.) K.Koch; Dendrologie 1:182. 1969
Synonimy
	Amelanchier stolonifera Wiegand;
	Amelanchier stolonifera Wiegand;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Świdośliwka kłosowa, świdośliwa kłosowa (Amelanchier spicata (Lam.) – gatunek krzewu występujący w stanie naturalnym w Ameryce Północnej^[3]. Potocznie nazywany jest gołębią jagodą. Jest najprawdopodobniej mieszańcem Amelanchier canadensis i A. stolonifera. W Polsce uprawiana, występuje też głównie w zachodniej części kraju jako kenofit i gatunek inwazyjny^[4]^[5].

Morfologia edytuj

Pokrój: Krzew o wysokości do 2 m.

Kwiaty: Białe, obupłciowe, zebrane w gęste kwiatostany. Roślina kwitnie w maju i jest samopylna (zapylaczami są głównie pszczoły).

Owoce: Jabłkowate, jadalne, można spożywać na surowo lub przetworzone. Są słodkie i soczyste, choć niektórzy określają ich smak jako nieprzyjemny. Niewielkie, średnio 8 mm średnicy, bogate w żelazo i miedź.

Biologia i ekologia edytuj

W Polsce gatunek uprawiany jako krzew ozdobny. Jest także rośliną inwazyjną, w pełni zadomowioną na niektórych terenach leśnych gdzie niegdyś była celowo wprowadzana jako domieszka biocenotyczna i czynnik fitomelioracyjny. Zasiedla głównie lasy liściaste (w tym chronione w Polsce grądy) oraz świeże bory mieszane, może też wnikać na powierzchnie wylesione, np. przecinki pod liniami wysokiego napięcia. Przy odpowiednich warunkach siedliskowych może stać się dominantem w warstwie podszytu i utrudnić lub nawet uniemożliwić prowadzenie odnowień. W takich sytuacjach jej zwalczanie wymaga kosztownych zabiegów i jest konieczne dla prowadzania prawidłowej gospodarki leśnej. Zaleca się odstąpienie od uprawy omawianego gatunku na terenach leśnych i w ich pobliżu^[4].

Zastosowania i uprawa edytuj

Jest uprawiana jako roślina ozdobna o jadalnych owocach oraz na żywopłoty. Preferuje gleby o pH kwaśnym do obojętnego, lekkie (piaszczyste) jak i gliniaste, zasobne w składniki pokarmowe. Stanowisko słoneczne do półcienistego. Mrozoodporność do -25 °C. Nasiona należy zbierać po całkowitym dojrzeniu owoców, ale jeszcze przed ich wyschnięciem, a następnie po wysuszeniu wysiewać w zimnym inspekcie. Przechowywane wymagają 4 tygodni ciepłej stratyfikacji w okresie zimowym, po czym należy je wysiewać wiosną. W przeciwnym razie kiełkowanie może trwać nawet 18 miesięcy lub więcej. Po wykiełkowaniu rośliny sadzi się na rozsadniku w odstępach co najmniej 20 cm. Po dwóch latach należy je przenieść na miejsce stałe.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
↑ ^a ^b B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.
↑ Uchwała Rady Miasta Szczecin. [dostęp 2011-07-10].

Bibliografia edytuj

Plants For A Future - Amelanchier spicata. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
Atlas Roślin -Amelanchier spicata. [dostęp 2010-05-13]. (pol.).
Internetowa Baza Roślin - Świdośliwa kłosowa. [dostęp 2010-05-13]. (pol.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].

[Obce2012-4] B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.

[5] Uchwała Rady Miasta Szczecin. [dostęp 2011-07-10].

[3]

[4]

[5]

[1]

[2]