Świdraczek pszczeli

Świdraczek pszczeli, roztocz pszczeli[1] (Acarapis woodi) - roztocz z rodziny (Tarsonemidae). Wywołuje akariozę inaczej akrapidozę (chorobę roztoczową) pszczół miodnych.

Świdraczek pszczeli
Acarapis woodi
Rennie, 1921
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Podgromada

roztocze

Rząd

Trombidiformes

Podrząd

Prostigmata

Rodzina

różnopazurkowce

Rodzaj

Acarapis

Gatunek

świdraczek pszczeli

Samica tego roztocza jest znacznie większa od samca, osiąga 180 µm długości (samiec 125 µm). Pasożyt żyje i rozwija się przeważnie w tchawkach pierwszej pary młodych pszczół. Cykl rozwojowy trwa 12−16 dni. Roztocz atakuje głównie młode pszczoły, gdyż miękkie włoski otaczające ich przetchlinki nie stanowią wystarczającej zasłony, ponadto pierwsza para tchawek nie ma aparatu przymykającego przetchlinkę. U starszych osobników pasożyt może usadowić się u nasady skrzydeł. Zarówno osobniki dorosłe roztocza, jak i stadia młodociane odżywiają się wyłącznie hemolimfą. Poza organizmem pszczoły pasożyt żyje krótko, do kilku godzin, w tchawkach martwych pszczół zaś do 48 godzin.

Przypisy edytuj

  1. L'ubomír Brtek: Świat zwierząt. Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1989, s. 76-77. ISBN 83-09-00747-7.