(10250) Hellahaasse

(10250) Hellahaasse – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 3 lat i 208 dni w średniej odległości 2,34 j.a. Została odkryta 25 marca 1971 roku przez Cornelisa i Ingrid van Houtenów na płytach Palomar Schmidt wykonanych przez Toma Gehrelsa. Nazwa planetoidy pochodzi od Helli Haasse (ur. 1918), holenderskiej pisarki. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (10250) 1252 T-1.

(10250) Hellahaasse

Odkrywca	Cornelis van Houten, Ingrid van Houten, Tom Gehrels
Data odkrycia	25 marca 1971
Numer kolejny	10250
Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność obiektu	Pas główny
Półoś wielka	2,3361 au
Mimośród	0,0397
Peryhelium	2,2432 au
Aphelium	2,4291 au
Okres obiegu wokół Słońca	3 lata 208 dni 1 godzina
Inklinacja	6,55°
Charakterystyka fizyczna
Jasność absolutna	14,6m

Zobacz też

• lista planetoid 10001–11000
• Lista planetoid

Linki zewnętrzne

• (10250) Hellahaasse w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• Diagram orbity (10250) Hellahaasse w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• (10250) Hellahaasse w bazie Minor Planet Center (ang.)