(596) Scheila

planetoida

(596) Scheilaplanetoida pasa głównego, okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 3 dni w średniej odległości 2,93 au.

(596) Scheila
Ilustracja
Zdjęcie ukazujące wyraźną otoczkę gazowo-pyłową wokół (596) Scheila
Odkrywca

August Kopff

Data odkrycia

21 lutego 1906

Numer kolejny

596

Oznaczenie tymczasowe

1906 UC

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,9261 au

Mimośród

0,1658

Peryhelium

2,4409 au

Aphelium

3,4113 au

Okres obiegu
wokół Słońca

5 lat 3 dni 7 godzin

Średnia prędkość

17,41 km/s

Inklinacja

14,66°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

159,726 km

Okres obrotu

(15 h 50 min 53 s) h

Albedo

0,040

Jasność absolutna

8,9m

Typ spektralny

PCD

Obiekt został odkryty 21 lutego 1906 roku w obserwatorium Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu przez Augusta Kopffa. Nazwa planetoidy pochodzi od imienia angielskiej studentki Uniwersytetu w Heidelbergu, przyjaciółki odkrywcy[1]. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (598) 1906 UC.

Kolizja z inną planetoidą edytuj

W grudniu 2010 zaobserwowano nagłe zwiększenie jasności obiektu z 14,5m na 13,4m oraz równocześnie pojawienie się komy wokół obiektu i ciągnącego się za nim warkocza kometarnego. Porównanie zdjęć obiektu z wcześniejszymi obserwacjami sugeruje, że widzialne zmiany rozpoczęły się ok. 3 grudnia i obiekt uważany wcześniej za planetoidę, jest być może kometą[2].

Obserwacja ta przyczyniła się do przypuszczeń, że (596) Scheila może należeć do grupy komet pasa planetoid (ang. Main-belt comets), które posiadają cechy zarówno planetoid, jak i komet – podobnie, jak komety posiadają komę i warkocz, ale ich parametry orbitalne nie odbiegają od parametrów zwykłych planetoid. Jednak dodatkowe obserwacje przeprowadzone przy użyciu teleskopów Hubble’a i SWIFT wskazują, że powodem nagłego zwiększenia jasności obiektu i pojawienia się jego warkocza była kolizja z inną, znacznie mniejszą planetoidą[3][4]. Zderzenie miało najprawdopodobniej miejsce pomiędzy 2 a 3 grudnia, średnica drugiego obiektu wynosiła pomiędzy 20 a 50 metrów[5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2003, s. 61. ISBN 3-540-00238-3.
  2. Asteroid Sheila Sprouts a Tail and Coma. 2010-12-12. [dostęp 2011-07-23]. (ang.).
  3. David Jewitt, Harold Weaver, Max Mutchler, Stephen Larson, Jessica Agarwal: Hubble Space Telescope Observations of Main Belt Comet (596) Scheila. [dostęp 2011-07-23]. (ang.).
  4. David Jewitt, Harold Weaver, Max Mutchler, Stephen Larson, Jessica Agarwal: Collisional Excavation of Asteroid (596) Scheila. [dostęp 2011-07-23]. (ang.).
  5. Researchers explain the formation of the asteroid Scheila's unusual triple dust tails. astronomy.com, 2011-10-26. [dostęp 2011-10-26]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj