100 Dywizja Piechoty Lekkiej (III Rzesza)

100 Dywizja Piechoty Lekkiej (niem. 100. leichten Infanterie-Division) – dywizja niemieckiej piechoty, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Zniszczona w Stalingradzie.

100 Dywizja Piechoty Lekkiej
100. leichten Infanterie-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

10 grudnia 1940

Rozformowanie

styczeń 1943

Tradycje
Kontynuacja

100 Dywizję Strzelców

Dowódcy
Ostatni

gen. por. Werner Sanne

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

6 Armia

Skład

patrz tekst

Utworzona została w grudniu 1940. Od kwietnia do czerwca 1941 stacjonowała na poligonie Döllersheim[1]. Wchodziła w skład 6 Armii, walczyła podczas bitwy stalingradzkiej, gdzie została okrążona i rozbita. Jej ostatnim dowódcą był gen.por. Werner Sanne.

W kwietniu 1943 r. jednostkę odtworzono jako 100 Dywizję Strzelców.

Dowódcy dywizji edytuj

  • gen. por. Werner Sanne, od 10 kwietnia 1940 do stycznia 1943[2].

Struktura organizacyjna edytuj

Skład dywizji[1]:

  • 54 pułk strzelców
  • 227 pułk strzelców
  • 83 pułk artylerii
  • 100 batalion rozpoznawczy
  • 100 batalion przeciwpancerny
  • 100 batalion inżynieryjny
  • 100 batalion łączności
  • 100 batalion remontowy
  • 100 dywizyjny oddział zaopatrzenia
  • 369 (Chorwacki) Pułk Piechoty (dołączony w październiku 1941 r.)

Przypisy edytuj

  1. a b Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 463.
  2. Mitcham jr. 2010 ↓, s. 244-245.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj