105 mm haubica M101

Haubica M101A1 105 mm (do 1962 z oznaczeniem M2A1) – amerykańska haubica z czasów II wojny światowej. W 1940 została wprowadzona do uzbrojenia armii USA[1]. Początkowo była wykorzystywana podczas wojny na Pacyfiku, później na froncie zachodnim. Po wojnie używana m.in. podczas walk w Korei i w Wietnamie.

Haubica M101A1 105 mm
Ilustracja
2,5-tonowa ciężarówka ciągnie haubicę M101A1 105 mm wzdłuż algierskiej plaży
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Rock Island Arsenal

Rodzaj

haubica

Historia
Produkcja seryjna

1941 – ?

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

105 mm

Długość lufy

2574 mm[1]

Donośność

11 270 m[1]

Prędkość pocz. pocisku

472 m/s

Długość

5991 mm[1]

Szerokość

2159 mm (marszowa)
3657 mm (bojowa)[1]

Wysokość

1574 mm (położenie marszowe)[1]

Masa

2258 kg[1]

Kąt ostrzału

45° (w płaszczyźnie poziomej)
od -5° do + 65° (w płaszczyźnie pionowej)[1]

Długość odrzutu

110 cm

Szybkostrzelność

10 strz/min.[1]

Obsługa

8 żołnierzy[1]

Budowa edytuj

Haubica posiada monoblokową lufę, zamek klinowy o ruchu pionowym, hydropneumatyczny oporopowrotnik i dwuogonowe łoże z dwukołowym podwoziem[1].

Amunicja edytuj

Do strzelania stosuje się pociski[1]:

  • odłamkowo–burzące,
  • przeciwpancerne
    • kumulacyjne
    • podkalibrowe
  • dymne
  • oświetlające
  • chemiczne

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 124. ISBN 83-86028-01-7.

Linki zewnętrzne edytuj