11 Korpus Pancerny (ZSRR)

11 Radomsko-Berliński Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 11-й танковый Радомско-Берлинский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

11 Korpus Pancerny
11-й танковый корпус
Ilustracja
Czołgiści 11 Korpusu Pancernego przed Bramą Brandenburską w zdobytym Berlinie.
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Radomski, Berliński

Działania zbrojne
II wojna światowa
Bitwa o Siedlce
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Odznaczenia
Order Suworowa II stopnia Order Kutuzowa II stopnia
gen. mjr Iwan Juszczuk, ostatni dowódca 11 KPanc.

11 Korpus Pancerny (11 KPanc) utworzony został w 1942 roku i brał udział w głównych operacjach bojowych prowadzonych przez Armię Czerwoną przeciw armii niemieckiej, wśród nich były: operacja Bagration, operacja wiślańsko-odrzańska i bitwa o Berlin. W latach 1942–1945 wchodził w skład następujących jednostek: 5 Armia Pancerna, 2 Armia Pancerna, 4 Armia Pancerna, 13 Armia, 69 Armia i 5 Armia Uderzeniowa[1].

Na ziemiach polskich uczestniczył w następujących działaniach bojowych: walkach o zdobycie Parczewa, Radzynia Podlaskiego i Łukowa, odparciu przeciwuderzenia pod wsią Borki, bitwie o Siedlce, walkach przeciw XXXXVI Korpusowi Pancernemu o zdobycie przyczółka na Wiśle i walkach o Babimost[2].

Za wykazane męstwo i odwagę w walkach o Radom jednostka otrzymała zaszczytną nazwę: 11 Radomski Korpus Pancerny[3]. Po walkach i zdobyciu 19 stycznia 1945 roku Tomaszowa Mazowieckiego została odznaczona Orderem Suworowa II stopnia[4].

Dowództwo korpusu edytuj

Dowódcy:

  • gen. mjr Aleksiej Popow (11.05.1942 - 01.09.1942)
  • gen. mjr Iwan Łazariew (18.09.1942 - 07.06.1943)
  • gen. mjr Nikolaj Radkiewicz (07.06.1943 - 31.10.1943)
  • gen. mjr Filipp Rudkin (01.10.1943 - 31.07.1944)
  • gen. mjr Iwan Juszczuk (01.07.1944 - 30.06.1945)[5]

Szefowie sztabu:

  • płk Piotr Kaliniczenko (01.05.1942 - 30.06.1943)
  • gen. mjr Dmitrij Griczenko (07.06.1943 - 30.06.1945)[5]

Struktura organizacyjna edytuj

  • 53 Brygada Pancerna (ros. 53-я танковая бригада)
  • 59 Brygada Pancerna (ros. 59-я танковая бригада)
  • 160 Brygada Pancerna (ros. 160-я танковая бригада)
  • 12 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej (ros. 12-я мотострелковая бригада)[1]

Przypisy edytuj

  1. a b 11-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk11.html [dostęp 2024-04-22].
  2. Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 17, 43, 200, 287, 375, 440, 464.
  3. Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 436.
  4. Dolata 1971 ↓, s. 152.
  5. a b https://pamyat-naroda.ru/warunit/id235/

Bibliografia edytuj

  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.