139P/Väisälä-Oterma

kometa

139P/Väisälä-Otermakometa krótkookresowa, należąca do rodziny komet Jowisza.

139P/Väisälä-Oterma
Odkrywca

Yrjö Väisälä

Data odkrycia

7 października 1939

Nazwy alternatywne

139P/1998 WG22, 139P/1939 TN

Elementy orbity
Półoś wielka

4,5188 au

Mimośród

0,2470

Peryhelium

3,4028 au

Aphelium

5,6348 au

Okres orbitalny

9,61 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

2,3290°

Długość węzła wstępującego

242,4483°

Argument peryhelium

165,5321°

Moment przejścia przez peryhelium

19 kwietnia 2008

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

maks. kilka km

Odkrycie edytuj

Kometę odkrył fiński astronom Yrjö Väisälä 7 października 1939 roku w obserwatorium w Turku, lecz uznał ją za planetoidę. Tak też została sklasyfikowana i otrzymała oznaczenie tymczasowe 1939 TN. Precyzyjne pozycje obiektu z obserwacji odkrywcy zostały opublikowane dopiero w 1979 roku, zaś fińska astronom Liisi Oterma obliczyła wówczas orbitę, której parametry wskazywały na to, że może to być kometa. Oterma przebadała także ponownie zdjęcia z odkrycia i dostrzegła, że obiekt ten jest trochę rozmyty.

Ponownie ciało to zostało odkryte przez program LINEAR 18 listopada 1998 roku i skatalogowane jako planetoida o oznaczeniu 1998 WG22. Obliczona orbita okazała się podobna do obiektu odkrytego przez Väisälę, więc uznano, że to ten sam obiekt. David Balam z Dominion Astrophysical Observatory zaobserwował obiekt 6 grudnia 1998 roku i dostrzegł komę i warkocz, co było ostatecznym potwierdzeniem, że jest to kometa.

Orbita komety i właściwości fizyczne edytuj

Orbita komety 139P/Väisälä-Oterma ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,24. Jej peryhelium znajduje się w odległości 3,4 j.a., aphelium zaś 5,63 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 9,61 roku, nachylenie orbity do ekliptyki to wartość 2,32˚.

Wielkość jądra komety nie przekracza kilku kilometrów.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj