13 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

13 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (13 dr OP) – samodzielny pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych

13 dywizjon rakietowy
Obrony Powietrznej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1962
Rozformowanie	1998
Dowódcy
Pierwszy	mjr Czesław Urban
Ostatni	mjr Tadeusz Jasiński
Organizacja
Numer	JW 1054
Dyslokacja	Lubliniec
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska OPK – do 1990 WLOP
Rodzaj wojsk	Wojska obrony przeciwlotniczej
Podległość	1 Brygada Rakietowa OP

Dywizjon stacjonował w Lublińcu i podlegał dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon został rozformowany w 1998 roku.

Historia

Zgodnie z rozkazem MON nr 005/Oper. z dnia 28 stycznia 1961, następnie zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 0012/Org. z dnia 9 lutego 1962 i rozkazem dowódcy 1 Korpusu OPK Nr 0030/Org. z 26 marca 1962, przystąpiono do formowania 13 dywizjonu ogniowego artylerii rakietowej na bazie rozformowanych 96 i 89 pułku artylerii przeciwlotniczej.

Zasadniczym sprzętem bojowym dywizjonu był PZR SA-75 Dźwina.

Dywizjon włączony został w system dyżurów bojowych Wojsk OPK razem z 13 DA OPK w 1964 roku.

Dowódcy

• mjr Czesław Urban – 1962–1967
• ppłk Stefan Bojdak – 1967–1971
• ppłk Alfred Prządło – 1971–1984
• ppłk Władysław Przewrocki – 1984–1991
• ppłk Henryk Zając – 1991–1997
• mjr Tadeusz Jasiński – 1997–1998

Podległość

• 13 Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1962–1967
• 1 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1967–1988
• 1 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej Kraju – 1988–1991
• 1 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej – 1991–1998

Bibliografia

• Infowsparcie
• Dywizjony Artylerii i Rakietowe (Ogniowe). 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-09)].