156 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
156 Dywizja Piechoty (niem. 156. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 12 marca 1945 roku, poza falą mobilizacyjną w rejonie Kolonii w VI. Okręgu Wojskowym jako 156 Dywizja Szkoleniowa[1]. 15 kwietnia 1945 r. została przemianowana na 156 Dywizję Piechoty.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
OKH |
| Skład |
patrz tekst |
Struktura organizacyjna edytuj
Struktura organizacyjna w marcu 1945 roku:
- 1313. pułk grenadierów
- 1314. pułk grenadierów
- 1315. pułk grenadierów
- 1456. pułk artylerii
- 1456. batalion pionierów
- 1456. oddział łączności
Historia edytuj
Dywizja została sformowana z różnych drobnych jednostek wojskowych oraz oddziałów sformowanych przez Departament Leśnictwa, Urząd Celny, Policję oraz Straż Pożarną włączone w skład 9 Armii. Początkowo jednostka zajmowała się szkoleniem rekrutów na bezpośrednim zapleczu frontu. Po przemianowaniu na dywizję piechoty została skierowana na front i wzięła udział w obronie Berlina w kwietniu 1945 r. Po rozbiciu przez Sowietów część jej żołnierzy uciekła na zachód. Jedynym dowódcą dywizji był generał porucznik Siegfried von Rekowski.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944 – maj 1945 (struktura). Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.
- Percy Ernst Schramm: Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht. Bonn: 2003. ISBN 3-8289-0525-0.
- Altner Helmut: Berliński żołnierz. 2010.