17 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

17 Dywizja Strzelecka (ros. 17-я Бобруйская Краснознаменная стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.

17 Dywizja Strzelecka
17-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1918, 1941

Rozformowanie

1941, 1945

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

21 Korpus Strzelecki
33 Armia

Odznaczenia

W 17 DP służbę pełnił Iwan Koniew jako dowódca 50 pułku piechoty, wchodzącego w jej skład. W 1928 roku o pracy Koniewa na tym stanowisku przełożony napisał: Pełen inicjatywy, energiczny i zdecydowany dowódca. W 1931 roku Iwan Koniew został mianowany dowódcą 17 DP[1].

17 DP przybyła na wojnę zimową z Finlandią z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Brała udział w przygotowaniach do zajęcia państw nadbałtyckich, potem przerzucona na południe kraju, powróciła do Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.

W czasie ataku Niemiec na Związek Radziecki (22 czerwca 1941 roku) 17 DP dowodził płk. Terenty Baczanow, i walczyła ona przeciw armii niemieckiej w składzie 21 Korpusu Strzeleckiego[2]. W dniu 19 września została rozwiązana.

Po ponownym sformowaniu 26 września 1941 roku wzięła udział w walkach w obronie Moskwy w listopadzie 1941 roku. Wchodziła wtedy w skład 33 Armii[3]. Za te walki otrzymała miano 11 Dywizji Gwardyjskiej[potrzebny przypis].

Dowódcy dywizji edytuj

  • Iwan Koniew (01.03.1931 — 21.11.1932)
  • płk Terenty Baczanow (19.05.1938 — 29.06.1941)

Struktura organizacyjna edytuj

  • 55 pułk strzelecki
  • 271 pułk strzelecki
  • 278 pułk strzelecki
  • 20 pułk artylerii
  • 390 pułk artylerii haubic
  • dywizjon przeciwpancerny
  • dywizjon artylerii przeciwlotniczej
  • batalion rozpoznawczy
  • batalion saperów
  • inne służby.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj