1 Brygada Kawalerii Narodowej Wielkiego Księstwa Litewskiego

1 Brygada Kawalerii Narodowej Polskiej Wielkiego Księstwa Litewskiego – brygada jazdy armii Wielkiego Księstwa Litewskiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

1 Brygada Kawalerii Narodowej
Brygada Husarska
Brygada Kowieńską
Ilustracja
Proporczyk na lance[1]
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1776

Dowódcy
Pierwszy

gen. lejt. Antoni Kazimierz Tyszkiewicz

Ostatni

Frankowski

Organizacja
Dyslokacja

Kowno, Mińsk, Kiejdany, Wiłkomierz, Poniewież, Rosienia, Szawle.

Rodzaj wojsk

Jazda

Pieczęć wielka 1 Brygady Kawalerii Narodowej Wielkiego Księstwa Litewskiego
Oficer chorągwi króla 1 Brygady KN w 1775
Towarzysz i szeregowy 1 Brygady KN "Husarskiej" w 1775
Jeździec 1 Brygady KN w mundurze z 1792
Inne nazwy brygady: Brygada Husarska lub Brygada Kowieńską[2].

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Sformowana w 1776 roku[2]. W 1776 roku liczyła etatowo 478 żołnierzy. Stan faktyczny według „raty marcowej” z 1777 roku wynosił 294 żołnierzy[3].

Lustracja przeprowadzona w 1776 roku opisana została następująco[4]:

Brygada na cztery szwadrony jest podzielona, regulaminu nowego niema, wprowadza do rapportów 16 chorągwi w Liczbie Osób podług Konst. 1717. W nich zaś Towarzystwa iak być powinno Komplet nieznajduje się, y dlatego w Linij niedostaiących wielka się liczba wyraża, bo nawet Komendanci niewiedzą, ieśli którzy są w służbie lub się abszytowałi. I nigdy bowiem meldować się niemają we zwyczaju. Poczty lud słuszny, y dobrze umundurowany, nowych iednak Pałaszów, Flintpasów, Patrontaszów, Kidbaky Mituków potrzebni. Broń teraz iest nikczemna y niedobrana, ale iuż na nową dane pieniądze. Płaca punktualnie dochodzi tak bawiącym się zawsze przy Sztabie, iakoteż za assygnacyami hetmana etiam na Urlopowanych daie się, wszakże natych tylko którzy są w Liczbę, rzetelnie służących wprowadzeni. W Piąciu Chorągwiach Porucznicy y Chorążowie większe Gaże zyskuią, w inszych zaś mniejsze biorą, aże służbę iednaką odbywają porównania zatym y płacy dopraszaią się. Za Komendy JmPana Puzyny Stt Fiłipowskiego bez objaśnionej przyczyny Konie Towarzyszom zpod Pocztów ich zabrano y przez wyznaczonych Taxatorów potaxowawszy przedano, a teraz na tęż Konie Abcugi znowu z Gaż Ofjicyerskich y Towarzyskich czynią się, za krzywdę wszyscy to sobie poczytują. Namiestników Czterech iest wtey Brygadzie od Hetmana patentowanych, z nich ieden żąda Dymisyji, służby On nieczyni, y traktamentu niebrał lecz na lego miejscu Towarzysz przy Pensji własney powinność pełni. Kwatery w Mińsku niewygodne ile dla Konnych. Drożyzna nadzwyczayna wysuspendować się nie daie, y upadek w koniach ponoszą. Iest ich żądaniem nayusilnieyszym do dawnieyszych kwater w Stwie Preńskim powrócić.

W 1777 roku w skład brygady wchodził sztab i chorągwie[5]:

Chorągwie zgrupowane były w czterech szwadronach po cztery chorągwie[6].

Reformy sejmu czteroletniego przewidywały w 1789 przyrost liczebności wojsk do armii 100-tysięcznej. Nieco później zmniejszono jej etat do 65 tysięcy. Przy zachowaniu etatu z 1776 nowy zaciąg dla jednostki przewidywał 1120 ludzi, co razem miało stanowić 1598 żołnierzy w służbie[7]. Stan oddziału w 1792 roku, do czasu przejęcia wojska litewskiego przez konfederację targowicką, wynosił etatowo 1619 żołnierzy, a praktycznie 1349[8]. Można przyjąć, że w kwietniu 1794 roku stan brygady wynosił etatowo 1262 żołnierzy, a faktyczny 1022[9]. W 1794 roku zorganizowana była w 12 chorągwi[10].

Brygada zorganizowana była w 6 szwadronów po dwie chorągwie[11]. Jej stan liczebny na dzień 1 sierpnia 1793 wynosił 1017 ludzi i 577 koni, a 16 kwietnia 1794 około 1000 ludzi i około 800 koni[11].

Stanowiska edytuj

Żołnierze brygady edytuj

Stanowiska oficerskie w brygadzie zajmowali: brygadier-komendant, wicebrygadier-wicekomendant, major, kwatermistrz-kasjer, audytor, adiutant, rotmistrz, porucznik, podporucznik i chorąży[12]. Rangami oficerskimi były też stopnie: towarzysza i namiestnika. Odpowiadały one randze chorążego. Nie byli oni patentowani przez króla lecz przez rotmistrzów lub hetmanów i ich rzeczywiste role w chorągwiach bardziej można przyrównać do podoficerskich[12].

Komendanci: [2][13]

Bitwy i potyczki edytuj

Brygada brała udział w walkach w czasie wojny w obronie Konstytucji 3 maja i insurekcji kościuszkowskiej[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Jan Czop: Barwa Wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797-1807. Rzeszow: Wydawnictwo LIBRA PL, 2017. ISBN 978-83-635-2698-6.
  • Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
  • Tomasz Ciesielski: Jazda koronna i Wielkiego Księstwa Litewskiego autoramentu narodowego armii Rzeczypospolitej Obojga Narodów w latach 1717-1776. W: Aleksander Smoliński[red.]: Do szarży marsz, marsz... Studia z dziejów kawalerii. T.1. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010. ISBN 978-83-231-2567-9.
  • Mariusz Machynia: Kawaleria litewska w początkowym okresie działań Komisji Wojskowej Rzeczypospolitej Wielkiego księstwa Litewskiego. Lata 1765-1766. W: Aleksander Smoliński[red.]: Do szarży marsz, marsz... Studia z dziejów kawalerii. T.2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012. ISBN 978-83-231-2783-3.
  • Maciej Trąbski: Kawaleria autoramentu narodowego armii Rzeczypospolitej Obojga Narodów w epoce stanisławowskiej. Lata 1775-1794. W: Aleksander Smoliński[red.]: Do szarży marsz, marsz... Studia z dziejów kawalerii. T.2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012. ISBN 978-83-231-2783-3.
  • Leonard Ratajczyk, Jerzy Teodorczyk: Wojsko powstania kościuszkowskiego w oczach współczesnych malarzy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07090-3.