1 Dywizja Polowa Luftwaffe
1 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 1 Luftwaffe Feld Division) – utworzona na terenie Niemiec w październiku 1942 z Flieger-Regiment 10. W listopadzie 1943 roku została przemianowana (jak wszystkie dywizje polowe Luftwaffe) na 1 Feld Division (L) i przydzielona do wojsk lądowych.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 w Królewcu |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota (grenadierzy, fizylierzy) |
| Podległość |
Luftwaffe, później OKH |
| Skład |
patrz tekst |
Dywizja walczyła na froncie wschodnim w ramach Grupy Armii Północ i brała udział w walkach nad jeziorem Ilmen i Nowogrodem Wielkim. W styczniu 1944 została rozbita podczas ofensywy sowieckiej i jej resztki zostały przyłączone do 28 Dywizji Strzelców).
Skład bojowy dywizji (1942) edytuj
- I-IV bataliony strzelców polowych
- 1. polowy batalion artylerii Luftwaffe
- 1. polowa kompania cyklistów Luftwaffe
- 1. polowy batalion niszczycieli czołgów Luftwaffe
- 1. polowy batalion inżynieryjny Luftwaffe
- 1. polowy batalion przeciwlotniczy Luftwaffe
- 1. polowa kompania łączności Luftwaffe
- 1. polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe
Dowódcy
- Oberst Gustaw Wilke (od 30 września 1942)
- Generalmajor Werner Zech (od 17 stycznia 1943)
- Ponownie Wilke (od 14 kwietnia 1943)
- Oberst Anton Longin (od 15 czerwca 1943)
- Ponownie Wilke (już w stopniu generała, od 23 lipca 1943)
- Generalmajor Rudolf-Friedrich Petrauschke (od 1 października 1943)
Bibliografia edytuj
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.