1 Modliński Batalion Saperów
1 Modliński Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki (1 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego we Francji.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1940 |
| Nazwa wyróżniająca |
Modliński |
| Patron | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Kazimierz Łukasiewicz |
| Działania zbrojne | |
| Kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Batalion wchodził w skład 1 Dywizji Grenadierów. Walczył w kampanii francuskiej 1940. Rozwiązany razem z dywizją 21 czerwca 1940.
Obsada personalna edytuj
Obsada personalna batalionu 3 maja 1940[1]
- dowódca batalionu – mjr Kazimierz Marian Łukasiewicz
- adiutant – por. Zygmunt Członkowski
1 kompania
- dowódca kompanii – kpt. Tadeusz Banaszkiewicz
- dowódca plutonu – por. Paweł Szynkaruk
- zastępca dowódcy plutonu – asp. Kohut-Koszut
- dowódca plutonu – por. Adam Doboszyński
- dowódca plutonu – por. Bolesław Wendorff
- zastępca dowódcy plutonu – asp. Stanisław Łazarewicz
- dowódca plutonu – ppor. Roman Rejenciak
- dowódca plutonu dowodzenia – asp. Witanko (Wilenko)
- zastępca dowódcy plutonu – pchor. Roman Karasiński
2 kompania
- dowódca kompanii – kpt. Jan Rypel
- dowódca plutonu – por. Jan Ceceniowski
- dowódca plutonu – por. Antoni Mokrzecki
- zastępca dowódcy plutonu – asp. Aleksander Paprzycki
- dowódca plutonu – ppor. Aleksander Pattek
- dowódca plutonu – ppor. Jerzy Kasperski
- dowódca plutonu dowodzenia – asp. Andrzejewski
kompania pionierów
- dowódca kompanii – kpt. Kazimierz Stefanowski
- dowódca plutonu – por. Marian Serafiński
- dowódca plutonu – por. Sokołowski
- dowódca plutonu – por. Skowroński
- dowódca plutonu – ppor. Stanisław Miły
Sztandar edytuj
Batalion jako pierwszy z jednostek dywizji otrzymał sztandar[2]. Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski 30 marca 1940 roku w Angers[2]. Był to sztandar 9 pułku saperów stacjonującego w Brześciu nad Bugiem, przemianowanego w 1928 roku na 6 batalion saperów.
W tym dniu odbyło się też zaprzysiężenie żołnierzy batalionu przez biskupa polowego ks. Józefa Gawlinę.
Po przegranej kampanii sztandar został zakopany. Po pewnym czasie odnaleziony przez kpt. inż. Wacława Gąsowskiego i plut. Ryszarda Końskiego, został 24 listopada 1940 roku po przekroczeniu linii demarkacyjnej przewieziony do Grenoble. Stąd przez Hiszpanię dotarł do Wielkiej Brytanii[2].
Obecnie sztandar eksponowany jest w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Witold Biegański "Wojsko Polskie we Francji 1939-1940" Warszawa 1967
- Józef Dembiniok: Wojsko Polskie we Francji-I Korpus Polski w Wielkiej Brytanii (Oznaki i odznaki Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie / Józef Dembiniok, Bernard Szczech, Andrzej Urbański). Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 83-03-00719-X.
- Zygmunt Kosior: Bitwa pod Lagarde. Studium. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Jerzy Murgrabia: Symbole wojskowe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07825-4.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.