20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko
20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko – moneta dwudziestozłotowa, wprowadzona do obiegu 29 marca 1974 r. zarządzeniem z 22 marca 1974 r. (M.P. z 1974 r. nr 10, poz. 78), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
| |
| Dane podstawowe | |
| Emitent | |
|---|---|
| Nominał |
20 zł |
| Rocznik |
1974, 1975, 1976, 1977, 1983 |
| Emisja | |
| Mennica |
Mennica Państwowa w Warszawie, |
| Nakład |
86 192 000 szt. |
| Data emisji |
29 marca 1974 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant | |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
10,15 g |
| Średnica |
29 mm |
| Materiał |
miedzionikiel MN25 |
| Rant |
ząbkowany |
| Stempel | |
| Uwagi | |
Była emitowana w latach 1974–1983[1]. Była bita w ramach serii tematycznej Wielcy Polacy.
Awers edytuj
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA” oraz na dole napis „ZŁ 20 ZŁ”. Na monetach bitych w Warszawie pod łapą orła dodatkowo znajduje się znak mennicy.
Rewers edytuj
Na tej stronie monety znajduje się popiersie Marcelego Nowotki, dookoła napis „MARCELI NOWOTKO 1893 – 1942”[1].
Nakład edytuj
Monetę bito w mennicach w Warszawie i Kremnicy, w miedzioniklu MN25, na krążku o średnicy 29 mm, masie 10,15 grama, z rantem ząbkowanym, według projektu Stanisławy Wątróbskiej. Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[1]:
| Rocznik | Typ rewersu | Mennica | Znak mennicy | Nakład (sztuk) |
|---|---|---|---|---|
| 20 złotych 1974 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 10 000 000 |
| 20 złotych 1975 | Marceli Nowotko | Kremnica | 10 000 000 | |
| 20 złotych 1976 | Marceli Nowotko | Kremnica | 20 000 000 | |
| Warszawa | MW | 30 000 000 | ||
| 20 złotych 1977 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 16 000 000 |
| 20 złotych 1983 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 152 000 |
Opis edytuj
Według nieoficjalnych informacji cały nakład rocznika 1983 został rozprowadzony między członków Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego[1].
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX w. monetę często fałszowano. Zazwyczaj były to bicia bądź odlewy w miedzi, z nałożoną galwanicznie warstwą niklu, która z biegiem czasu ulegała ścieraniu.
Wersje próbne edytuj
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu (rok 1974) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk, oraz wersja próbna technologiczna w miedzioniklu z 1974 roku, w nakładzie 20 sztuk[2]. Obserwacja rynku kolekcjonerskiego może jednak sugerować, że w przypadku monety próbnej w miedzioniklu nakład podawany w katalogach jest stanowczo zaniżony.
