33 Pułk Artylerii Haubic
33 Pułk Artylerii Haubic – pułk artylerii ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
ppłk/płk dypl. Zygmunt Wnuk |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2507; JW 2821[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Sformowany w 1951 na bazie 33 pal. Stacjonował w Żarach. Wchodził w skład 11 Dywizji Zmechanizowanej. W kwietniu 1962 oddział przemianowany został na 33 Pułk Artylerii. W 1963 jednostka przeformowana została w 32 Dywizjon Artylerii Haubic, a na początku 1970 w 33 Pułk Artylerii.
Skład organizacyjny edytuj
- Dowództwo i sztab[2]
- dwa dywizjony artylerii
- dywizjon szkolny artylerii
Uzbrojenie stanowiło 26 haubic 122 mm wz. 1938.
Dowódcy edytuj
- mjr Wiesław Wojtkowski (VII 1951–VI 1953)
- mjr Władysław Skotnicki (VI 1953–X 1954)
- ppłk Kulikowski (X 1954–XI 1955)
- mjr Piątek (XI 1955–XI 1957)
- ppłk dypl. Włodzimierz Kobylański (XI 1957–III 1961)
- ppłk/płk dypl. Zygmunt Wnuk (III 1961–VI 1963)
- ppłk Robert Pasternak (VI 1963–IX 1964)
- cz.p.o. mjr Janusz Bylczyński (IX 1964–IX 1965)
- ppłk Robert Pasternak (IX 1965–XI 1972)
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.