46 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

46 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (46. dr OP) – samodzielny pododdział Wojska Polskiego.

46 dywizjon rakietowy
Obrony Powietrznej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1971
Rozformowanie	28 grudnia 2001
Dowódcy
Pierwszy	mjr Władysław Hornik
Ostatni	mjr Mirosław Rogaczewski
Organizacja
Numer	JW 2346
Dyslokacja	Choczewo
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska OPK – do 1990 WLOP
Rodzaj wojsk	Wojska obrony przeciwlotniczej
Podległość	4 Gdyńska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

Dywizjon sformowany w 1971 w Choczewie, podlegał dowódcy 4 Gdyńskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Jednostka rozformowana 28 grudnia 2001.

Historia

Dywizjon powstał w 1971 roku jako 46 dywizjon ogniowy artylerii rakietowej w składzie 4 Brygady Artylerii Obrony Powietrznej Kraju w Gdyni. Pierwszym uzbrojeniem dywizjonu był przeciwlotniczy zestaw rakiet ziemia – powietrze średniego zasięgu typu S-75 Wołchow.

Pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR dywizjon odbył w marcu 1972 roku, kolejne w latach 1975, 1979, 1987.

Dywizjon wielokrotnie reprezentował brygadę w zawodach o tytuł Mistrzowskiego Dywizjonu Ogniowego. W 1972 roku po raz pierwszy zdobył ten tytuł. Powtórzył w latach 1973–1976. We wrześniu 1986, w finale Zawodów Użyteczno–Bojowych na szczeblu WOPK, reprezentacja dywizjonu zajęła drugie miejsce.

W latach 1992-1996 dywizjon brał udział w ćwiczeniach na poligonie w Ustce (m.in. pod kryptonimem Karat '94, Karat '95, i Szerszeń '96).

W wyniku restrukturyzacji Sił Zbrojnych jednostka została rozformowana 28 grudnia 2001 roku wraz z 4 Brygadą OP.

Wyposażenie

System rakietowy S-75M "Wołchow" produkcji radzieckiej, w skład którego wchodziły:

• Stacja naprowadzania rakiet – SNR-75W:
  • kabina dowodzenia – UW (Urszula),
  • kabina antenowa – PW (Pelagia),
  • kabina wyliczania współrzędnych – AW (Amelia) – UOW, UWK, RNK, SCR
  • kabina rozdzielcza – RW (Róża),
  • 3 agregaty prądotwórcze – ESD – 100,
  • 3 przyczepy antenowe – szeroka wiązka E, szeroka wiązka B, wąska wiązka i RNK,
  • kabina z ZCZZ – PRM.
• kabina sprzężenia automatycznego systemu dowodzenia WEKTOR-2E – 5F24E (Wiesław),
• 6 wyrzutni SM-90,
• Stacje radiolokacyjne:
  • odległościomierz P-18 (Laura) + 2 agregaty prądotwórcze – AD-10,
  • wysokościomierz PRW-13 (Zofia) + 2 agregaty prądotwórcze – AD-30,
• 15 stojaków na rakiety – PR-1,
• 7 naczep PR-11B – STZ,
• 7 ciągników siodłowych – ZIŁ-157KW,
• 2 naczepy PS-6R,
• 2 ciągniki siodłowe – KRAZ-257E,
• 18 ciągników – Kraz 255B,
• 6 armat plot. 57 mm,
• 6 ciągników STAR 660,
• 30 rakiet 20DSU,
• Zbiorniki z paliwem i utleniaczem,
• 2 PKM – 2,
• 6 zestawów plot. STRZAŁA-2M,
• Ruchomy warsztat WTB – STAR 266,
• 3 samochody ciężarowe – STAR-29B, STAR-29D, STAR-200 z przyczepami,
• 2 samochody osobowo-dostawcze – NYSA-522,
• Samochód sanitarny – NYSA-522S,
• Samochód strażacki – STAR-244,
• Autobus – AUTOSAN-H9,
• Cysterna paliwa – STAR-266 z przyczepą,
• Broń osobista:
  • żołnierzy zawodowych – P-64,
  • żołnierzy służby zasadniczej – kbkAKMS.

Dowódcy dywizjonu

• 1971-1971 – mjr Władysław Hornik
• 1971-1974 – mjr Franciszek Bujalski
• 1974-1975 – mjr Stefan Bartczak
• 1975-1977 – mjr Stanisław Miodek
• 1978-1983 – kpt. Zygmunt Jaźwiński
• 1983-1984 – kpt. Jan Guzenda
• 1984-1984 – mjr Eugeniusz Sidor
• 1984-1988 – kpt. Bernard Sawicki
• 1988-1989 – ppłk Marian Jaroszewicz
• 1989-1992 – kpt. Janusz Kornaga
• 1992-1993 – kpt. Henryk Hebel
• 1993-1996 – mjr Jan Dziadoń
• 1996-2001 – mjr Wiesław Zawadzki
• 2001-2001 – mjr Mirosław Rogaczewski