4 Dywizja Strzelców Spadochronowych (III Rzesza)
4 Dywizja Strzelców Spadochronowych (niem. 4 Fallschirm-Jäger-Division) – spadochronowa jednostka wojskowa Luftwaffe złożona z Niemców i Włochów podczas II wojny światowej.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
listopad 1943 |
| Rozformowanie |
kwiecień 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Heinrich Trettner |
| Działania zbrojne | |
| Kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Historia edytuj
Dywizja została sformowana w listopadzie 1943 r. w Wenecji. W jej skład weszły oddziały 2 Dywizji Strzelców Spadochronowych. Ponadto silny kontyngent stanowili ochotnicy włoscy, którzy służyli przed wyjściem Włoch z wojny na początku września 1943 r. w 184 Dywizji Spadochronowej „Nembo” i 185 Dywizji Spadochronowej „Folgore”. Na czele 4 Dywizji Strzelców Spadochronowych stanął gen. Heinrich Trettner. Pod koniec stycznia 1944 r. weszła ona do walki w składzie I Korpusu Spadochronowego przeciwko wojskom alianckim, które wylądowały pod Anzio (patrz: Operacja Shingle). Następnie pełniła zadania ochronne i patrolowe w Rzymie. Jako ostatnia niemiecka jednostka opuściła 4 czerwca stolicę Włoch. Wycofywała się przez Viterbo – Sienę – Firenzę, zajmując pozycje obronne na przełomie 1944/1945 r. na Przełęczy Futa na Linii Gotów. W marcu 1945 r. z dywizji odeszły II Batalion, 12 Pułk Strzelców Spadochronowych i 2 kompania batalionu saperów do nowo formowanej w Austrii 10 Dywizji Strzelców Spadochronowych. 4 Dywizja Strzelców Spadochronowych walczyła z aliantami pod Nettuno, Florencją i Bolonią, poddając się w rejonie Viacenza – Bozen pod koniec kwietnia 1945 r.
Skład organizacyjny edytuj
- dowództwo dywizji
- kompania motocyklowa
- zmotoryzowany pododdział żandarmerii
- pododdział zaopatrzeniowy
- 10 Pułk Strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
- pluton łączności
- zwiadowcza kompania rowerowa
- 11 Pułk strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
- pluton łączności
- zwiadowcza kompania rowerowa
- 12 Pułk Strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
- pluton łączności
- zwiadowcza kompania rowerowa
- 4 Spadochronowy Batalion Moździerzy
- trzy kompanie
- zmotoryzowana kompania sztabowa
- 4 Spadochronowy Batalion Przeciwpancerny
- trzy zmotoryzowane kompanie
- pluton łączności
- 4 Spadochronowy Pułk Artylerii
- trzy bataliony
- zmotoryzowana bateria sztabowa
- 4 Spadochronowy Batalion Przeciwlotniczy
- trzy zmotoryzowane baterie
- dwie samobieżne baterie
- ciężka kolumna zaopatrzeniowa
- 4 Spadochronowy Batalion Saperów
- cztery kompanie
- zmotoryzowany pluton łączności
- 4 Spadochronowy Batalion Łączności
- zmotoryzowana kompania łączności
- zmotoryzowana kompania radiowa
- zmotoryzowana kolumna zaopatrzeniowa
- 4 Spadochronowy Batalion Medyczny
- 1 Uzupełnieniowy Batalion Strzelców Spadochronowych w Aschersleben
Bibliografia edytuj
- James Lucas: Pikujące orły : niemieckie wojska powietrznodesantowe w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2002, s. 275, 279. ISBN 978-83-85852-73-5. OCLC 749267183.
Linki zewnętrzne edytuj
- Historia 4 Dywizji Strzelców Spadochronowych (jęz. angielski). axishistory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-12)].