6 Armia Obrony Powietrznej (ZSRR)

6 Armia Obrony Powietrznejzwiązek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR i Federacji Rosyjskiej.

6 Armia Obrony Powietrznej
Historia
Państwo

 ZSRR
 Rosja

Organizacja
Dyslokacja

Leningrad

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej

Zmiany organizacyjne

edytuj

W wyniku kolejnych reorganizacji przeformowana w 6 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej Federacji Rosyjskiej. Nowy związek operacyjny skupiał jednostki lotnicze i siły lądowej obrony powietrznej dyslokowane w rejonie Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. Jego strategicznym zadaniem jest ochrona Petersburga oraz Kolsko-Murmańskiego i Archangielsko-Siewierodwinskiego regionów przemysłowych, a także baz Floty Północnej. W 2010 posiadał (różne dane) 58-66 bombowców Su-24, 85 myśliwców przechwytujących MiG-31, 89-116 myśliwców Su-27, 18-20 samolotów rozpoznawczych Su-24MR, 26-28 samolotów rozpoznawczych MiG-25RB, 76 śmigłowców bojowych Mi-26, 4 śmigłowce desantowo-transportowe Mi-6, ponad setką transportowo-bojowych i specjalnych śmigłowców Mi-8, a także 524 systemami przeciwlotniczymi S-300P i niewielką liczbą S-400. W sumie armia liczyła około 24 000 żołnierzy[1].

Struktura organizacyjna

edytuj
W latach 1991–1992[2]
  • dowództwo – Leningrad
  • 384 eskadra śmigłowców Mi-24 – Tapa,
  • 498 Szkolna BROP

korpusy i dywizje OP

lotnictwo myśliwskie OP

  • 54 Kerczeński pułk lotnictwa myśliwskiego – Wajnodo
  • 159 Taliński pułk lotnictwa myśliwskiego – Bessowiec
  • 177 Jarosławski pułk lotnictwa myśliwskiego – Lednoje Pole
  • 180 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gromowo
  • 655 pułk lotnictwa myśliwskiego – Piarnu
  • 384 pułk lotnictwa myśliwskiego – Tallin
  • 425 pułk lotnictwa myśliwskiego – Haapsału
  • 458 pułk lotnictwa myśliwskiego – Kotlas
  • 656 pułk lotnictwa myśliwskiego – Tapa
  • 689 Sandomierski pułk lotnictwa myśliwskiego – Niwieńskoje
  • 941 Wileński pułk lotnictwa myśliwskiego – Polarnyj
W 2010[1]
  • dowództwo – Petersburg
  • 21 Korpus Obrony Powietrznej
  • 54 Korpus Obrony Powietrznej
  • 149 Mieszana Dywizja Lotnicza

Przypisy

edytuj
  1. a b Grabowski 2011 ↓, s. 137.
  2. Depczyński 2015 ↓, s. 345.

Bibliografia

edytuj
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.