Wikipedia

7 Dywizja Piechoty Armii Krajowej

(Przekierowano z 7 Dywizja Piechoty AK „Orzeł”)

7 Dywizja Piechoty AK kryp. „Orzeł” - wielka jednostka piechoty Armii Krajowej – utworzony zgodnie z "Planem Odtwarzania Sił Zbrojnych", z września 1942, przez Inspektorat Częstochowa AK (Okręg AK Radom-Kielce), w ramach akcji „Burza”.

7 Dywizja Piechoty
Armii Krajowej
Historia
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1944

Nazwa wyróżniająca

„Orzeł”

Działania zbrojne
II wojna światowa
Bitwa pod Krzepinem
Organizacja
Formacja

Armia Krajowa

Rodzaj wojsk

wojska lądowe

Działania partyzanckie edytuj

Dywizja została sformowana w lipcu 1944 wchodząc w skład Kieleckiego Korpusu Armii Krajowej, uczestniczyła w koncentracji w lasach przysuskich i marszu na Warszawę. Po rozwiązaniu Korpusu 22 sierpnia 1944, dywizja odeszła do inspektoratu częstochowskiego. 27 i 74 pułki piechoty po powrocie do swoich macierzystych rejonów stosowały zasadzki: 30 sierpnia pod Rudą Melaniecką, 10 września pod Brześciem i 28 września w Kamieńsku oraz 15 października w Nowym Kamieńsku. 27 września pododdział 74 pp mjr Adama Szajny "Roztoki" pod Krzepinem wziął do niewoli 99 jeńców. Przebywający 26 września w lasach przysuskich 72 pp i 25 pp stoczyły całodzienny bój z jednostkami Wehrmachtu i SS, a następnego dnia zaatakowały posterunek żandarmerii w Przysusze. 6 października pod Eugieniowem jeden z pododdziałów 3 pp Leg. walczył się z niemiecką kompanią 790 batalionu.

Struktura organizacyjna i obsada personalna dywizji edytuj

Dowództwo 7 Dywizji Piechoty AK

27 pułk piechoty

74 pułk piechoty

  • dowódca pułku - mjr Hipolit Świderski ps. "Jur" od września 1944 mjr Adam Szajna ps. "Rostoka"
  • I batalion "Tygrys" (sformowany z oddziałów partyzanckich Inspektoratu Częstochowa AK), - p.o. dowódcy por. Mieczysław Tarchalski ps. "Marcin"[1]
  • II batalion "Wilk" (wystawiony przez Obwód Włoszczowa AK) – dowódca kpt. Franciszek Pieniak ps. "Przebój"

oddział rozpoznawczy - rtm. Marian Nitecki

Liczebność dywizji edytuj

W okresie koncentracji na akcję "Zemsta" w drugiej połowie sierpnia 1944 roku stan 7DP piechoty wynosił ok. 1 225 żołnierzy zgromadzonych w jednostkach:

  • 27 pp - 492 ludzi,
  • 74 pp - 727 ludzi,
  • zwiad konny dywizji - 312 ludzi.

Dywizja nie miała praktycznie zorganizowanych służb dywizyjnych. Ścisły sztab dywizji nie przekraczał 5 ludzi[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Piotr Sierant, "2 Pułk Piechoty Legionów Armii Krajowej"], Warszawa 1996, Oficyna Wydawnicza Volumen Wydawnictwo BELLONA, str 125 - 126.

Bibliografia edytuj

  • Światowy Związek Żołnierzy AK pod red. Tadeusza Przyłuckiego: Czas Burzy w 50. rocznice operacji "Burza". Warszawa: Zakład poligraficzny Akcydens, 1994. ISBN 83-90-1777-0-6.
  • Wojciech Borzobohaty: „Jodła” Okręg Radomsko–Kielecki ZWZ–AK 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1988. ISBN 83-211-0901-2.
  • Marek Ney-Krwawicz, Struktura Organizacyjna Armii Krajowej, Mówią wieki nr 9/1986.
  • Ksawery Jasiak, Generał Stanisław Sojczyński ps. "Warszyc", Przegląd Historyczno-Wojskowy, Warszawa 2006, nr 1 (211), s. 217-227.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=7_Dywizja_Piechoty_Armii_Krajowej&oldid=73533888”