Wikipedia

7 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

pododdział wojskowy

7 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (7 dr OP) – pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.

7 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej
Ilustracja
Oznaka rozpoznawcza
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1962

Rozformowanie

31 grudnia 2011

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Józef Sypuła

Ostatni

ppłk Tadeusz Karkocha

Organizacja
Numer

JW 1037[1]

Dyslokacja

Książenice[2]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska OPK – do 1990
WLOP – do 2004
Siły Powietrzne

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

Dywizjon stacjonował w Książenicach, podporządkowany był dowódcy 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej OP. 31 grudnia 2011 został rozformowany.

Historia edytuj

Jednostkę sformowano 10 października 1962 roku jako 7. dywizjon ogniowy w Pustelniku, na bazie rozformowanego 86 łużyckiego pułku artylerii przeciwlotniczej. Dokumentami powołującymi nową jednostkę były:

  • Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0016/Org. z dnia 11 grudnia 1959 roku;
  • Rozkaz Dowódcy 1. Korpusu OPK nr 0037/Org. z dnia 8 marca 1960 r.;
  • Rozkaz Dowódcy 9. Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej nr 003 z dnia 29 kwietnia 1960 roku.

Dywizjon wyposażony został w przeciwlotnicze zestawy rakietowe średniego zasięgu typu SA-75 Dźwina z rakietami W-750, którymi w 1963 roku wykonał pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR.

W 1964 roku sprzęt bojowy wymieniono na zmodernizowany zestaw S-75 Wołchow.

Kolejne strzelania za granicą odbyły się w latach 1966, 1975, 1979 i 1986.

W roku 2001 nastąpiła zmiana uzbrojenia na zmodernizowany sprzęt S-125 Newa-SC i odbyły się pierwsze strzelania bojowe na poligonie w [[Ustka}Ustce]].

W 2000 roku dywizjon został przeniesiony z Pustelnika do m. Struga, a w 2002 do obecnego miejsca dyslokacji – Książenic.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 36/MON z dnia 5 lutego 2009 7 dr OP otrzymał odznakę rozpoznawczą[3].

Decyzją MON nr Z-5/Org./P1 z dnia 28 stycznia 2011 roku oraz wykonawczym rozkazem Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-95 z dnia 31 marca 2011 roku jednostkę rozformowano 31 grudnia 2011 roku.

Struktura edytuj

  • dowództwo
  • sztab
  • bateria dowodzenia
  • bateria radiotechniczna
  • bateria startowa (S-125 Newa-SC)
Osobny artykuł: dywizjony rakietowe Obrony Powietrznej.

Dowódcy edytuj

  • 1962-1964 – kpt. Józef Sypuła
  • 1964-1970 – mjr Sylwester Łyczak
  • 1970-1980 – mjr Franciszek Bagiński
  • 1980-1987 – ppłk Jan Niedbalski
  • 1987-1994 – mjr Jerzy Lewczuk
  • 1994-1996 – mjr Roman Krzowski
  • 1996-2002 – ppłk Jan Grobelski
  • 2002-2004 – ppłk Jacek Bednarek
  • 2004-2006 – ppłk Andrzej Polański
  • 2006-2009 – ppłk Sławomir Kocięcki
  • 2009-2011 – ppłk Tadeusz Karkocha

Podporządkowanie edytuj

  • 9 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej (1960-1967)
  • 3 Dywizja Artylerii OPK (1967-1988)
  • 3 Brygada Artylerii OPK (1988-1991)
  • 3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (od 1991)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  2. ↑ Archiwum Sił Powietrznych
  3. ↑ Decyzja Nr 36/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lutego 2009 r.. [dostęp 2021-10-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=7_Dywizjon_Rakietowy_Obrony_Powietrznej&oldid=69311299”