A Voice for Men (znany również jako AVfM, AVFM lub AV4M) – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością[1] z siedzibą w Stanach Zjednoczonych[2], założoną w 2009 roku przez Paula Elama. Jest ona największym i najbardziej wpływowym portalem internetowym poświęconym prawom mężczyzn[3][4][5][6].

Na stronie prowadzone są audycje radiowe, istnieje forum i są zamieszczane artykuły na stronie internetowej. Pracownicy i współpracownicy AVFM są wolontariuszami, z wyjątkiem założyciela[1]. Na stronie znajduje się sklep internetowy o nazwie "The Red Pill Shop" (ang. czerwona pigułka), który sprzedaje koszulki, etui na telefony komórkowe i świąteczne dekoracje[1]. Strona przyjmuje również darowizny finansowe. Elam powiedział, że każdy dolar trafia prosto do mojej kieszeni, przeznacza go na działanie strony i forum[1]. Według bazy danych Dun & Bradstreet, w 2014 roku AVFM miało szacowany roczny dochód w wysokości 120 000 dolarów i jednego pracownika[1].

W marcu 2011 r. AVFM uruchomiła franczyzę nadawczą na platformie BlogTalkRadio. Paul Elam był gospodarzem pierwszej audycji[7].

Działalność

edytuj

Na początku 2011 r. AVFM stworzył stronę internetową Register-Her, stronę wiki, która początkowo zawierała nazwiska, adresy i inne dane osobowe kobiet skazanych za zabójstwa lub gwałty na mężczyznach. Z czasem rejestr został poszerzony o kobiety uznane za winne fałszywych oskarżeń o gwałt lub bigoterii antymęskiej[1][6][8][9]. Pod hasłem "Dlaczego te kobiety nie przebywają w więzieniu?" strona publikowała również dane osobowe kobiet, które brały udział w protestach przeciwko ruchowi praw mężczyzn, wyśmiewały ten ruch w mediach społecznościowych, lub kobiet, które wyrażały feministyczne idee[6][10][11]. Strona została zamknięta na pewien czas[11], ale znajduje się ponownie pod innym adresem internetowym[12].

W 2014 roku AVFM uruchomił stronę internetową o nazwie "Biała wstążka" (ang. White Ribbon), przyjmując grafikę i język z kampanii "Biała wstążka", programu zapobiegania przemocy, który powstał w 1991[13][14]. Strona internetowa AVFM "Biała wstążka" powstała początkowo w odpowiedzi na kampanię "Biała wstążka", argumentując, że schroniska dla kobiet były gorącymi siedliskami nienawiści płciowej i że skorumpowani naukowcy spiskowali, by ukryć przemoc wobec mężczyzn[8]. Strona została ostro skrytykowana przez Todda Minersona, dyrektora wykonawczego Białej Wstążki, który stwierdził, że strona AVFM Biała Wstążka jest błędną próbą zdyskredytowania innych i wezwał swoich zwolenników, by nie dali się zwieść tej naśladowczej kampanii[15].

Osoby z AVFM pomogły w zorganizowaniu pierwszej międzynarodowej konferencji na tematy męskie, która odbyła się w Detroit w Stanach Zjednoczonych pod koniec czerwca 2014[16]. Na spotkaniu[3] Elam stwierdził, że wybór miasta nie był przypadkowy, ponieważ reprezentuje ono "męskość"[11]. Wśród osób, które wygłosiły przemówienia, znaleźli się Mike Buchanan z brytyjskiej partii Justice for Men and Boys (J4MB) oraz Warren Farrell. Wśród poruszanych tematów znalazł się wpływ bezrobocia na mężczyzn w następstwie światowej recesji gospodarczej z 2009, możliwość opracowania tabletki antykoncepcyjnej dla mężczyzn oraz próby zwiększenia opieki nad mężczyznami, którzy służyli w armii amerykańskiej[16].

Międzynarodowa Konferencja na temat Problemów Mężczyzn w 2018 roku (ICMI18), zorganizowana we współpracy z brytyjską partią polityczną Justice for Men and Boys, miała się odbyć na St Andrew's Stadium, w siedzibie klubu piłkarskiego Birmingham City F.C. w Wielkiej Brytanii, pomiędzy 6 a 8 lipca 2018 roku[17]. Jednak na początku listopada 2017 roku klub anulował zamierzone wykorzystanie swoich obiektów, mówiąc, że zostały one wprowadzone w błąd w momencie dokonywania rezerwacji. Mike Buchanan, lider J4MB, początkowo powiedział, że nadal zamierza zorganizować konferencję w St. Andrew's, ponieważ uważa, że ma bardzo dobry i prawnie wiążący kontrakt[18]. Konferencja odbyła się natomiast w ExCeL w Londynie między 20 a 22 lipca 2018[19].

Krytyka i odpowiedź

edytuj

Jednym z przykładów, w którym można uznać, że AVFM nawoływał do przemocy wobec kobiet była deklaracja z października 2012 Bash A Violent Bitch Month, w której Paul Elam stwierdził: Mężczyzna uderzający cię po tym, jak go zaatakowałaś, nie czyni cię ofiarą przemocy domowej. To czyni cię odbiorcą sprawiedliwości. Poradź sobie z tym[20]

Jeszcze w tym samym roku Southern Poverty Law Centre opublikowało oświadczenie o reakcjach na ich raport, w którym stwierdzono, że wywołał on ogromną reakcję wśród działaczy na rzecz praw mężczyzn i ich sympatyków oraz że nie należy wspominać, że Southern Poverty Law Centre nie określiła MRA jako członków ruchu nienawiści; nasz artykuł nie zawierał też stwierdzenia, że żale, które zamieszczają na swoich stronach internetowych - fałszywe oskarżenia o gwałt, rujnujące ugody rozwodowe i tym podobne - są bezzasadne. Ale przywołaliśmy konkretne przykłady mizoginizmu i groźby jawnej lub ukrytej przemocy[21].

W oświadczeniu z 2014 r. SPLC skrytykowała Międzynarodową Konferencję na temat Problemów Mężczyzn, w szczególności stwierdzenie, iż od 40% do 50% zarzutów dotyczących gwałtu jest fałszywych, ponieważ SPLC uważa, że badania naukowe wykazują, że od 2% do 8% takich zarzutów jest w rzeczywistości fałszywych - wskaźnik ten jest porównywalny z fałszywymi zarzutami dotyczącymi większości innych przestępstw z użyciem przemocy. Jednak w oświadczeniu organizacji stwierdzono również, że konferencja ta była stosunkowo stonowana, biorąc pod uwagę, że większość z nich pracowała nad ograniczeniem witriolu do minimum w dyskusjach. Komentarz na temat charakteru żalu u mężczyzn został pochwalony przez SPLC, ale organizacja ostrzegła, że charakter wcześniejszych materiałów podawanych przez osoby uczestniczące w AVFM stanowił nadal poważny problem[11].

Retoryka prowadzona przez A Voice for Men została skrytykowana przez kilka pisarek-feministek[22][23][24][25].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f How Men's Rights Leader Paul Elam Turned Being A Deadbeat Dad Into A Moneymaking Movement [online], buzzfeed.com, 11 czerwca 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-11].
  2. Are Men the New Underclass? [online], ichill.ca, 11 grudnia 2014 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-11].
  3. a b For Men's Rights Groups, Feminism Has Come At The Expense Of Men : NPR [online], npr.org, 22 kwietnia 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-22].
  4. A short guide to the Men's Rights Movement - The Week [online], theweek.com, 19 grudnia 2013 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-19].
  5. Men’s rights attracts angry young men - Canada - Macleans.ca [online], macleans.ca, 19 grudnia 2013 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-19].
  6. a b c The Masculine Mystique: Inside The Men's Rights Movement (MRM) [online], thedailybeat.com, 15 lutego 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-15].
  7. An Introduction to the Men's Movement 03/01 by AVoiceforMen | Blog Talk Radio [online], blogtalkradio.com, 15 grudnia 2012 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-15].
  8. a b Mad Men: Inside the Men’s Rights Movement—and the Army of Misogynists and Trolls It Spawned – Mother Jones [online], motherjones.com, 20 grudnia 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-20].
  9. Controversial men’s rights group fundraising for a Centre for Men and Families [online], thestar.com, 29 listopada 2014 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-29].
  10. Men’s issues or misogyny? Controversial men’s group to discuss women’s studies | Metro [online], metronews.ca, 29 listopada 2014 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-29].
  11. a b c d 'War on Women' | Southern Poverty Law Center [online], splcenter.org, 5 marca 2016 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  12. Home - RegisterHer [online], register-her.net, 30 lipca 2018 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-30].
  13. Why Is an Anti-Feminist Website Impersonating a Domestic Violence Charity? [online], cosmopolitan.com, 26 kwietnia 2015 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-26].
  14. Men's rights group launches creepy website to co-opt respected anti-violence campaign [online], salon.com, 23 lutego 2020 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-23].
  15. White Ribbon Copycat Statement [online], whiteribbon.ca, 26 października 2014 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-26].
  16. a b Mens Rights Conference Detroit A Voice for Men Paul Elam Dean Esmay - TIME [online], time.com, 1 sierpnia 2014 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-01].
  17. Questions for Birmingham over links to political party - Football365 [online], football365.com, 3 listopada 2017 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-03].
  18. Anti-feminist group BANNED from staging conference at St Andrew's stadium by Birmingham City FC - Birmingham Mail [online], birminghammail.com, 8 grudnia 2017 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08].
  19. “Young men should be furious”: inside the world’s largest gathering of men’s rights activists [online], opendemocracy.net, 27 lipca 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-27].
  20. Male Supremacy [online], splcenter.org, 7 czerwca 2018 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-07].
  21. Intelligence Report Article Provokes Fury Among Men's Rights Activists [online], splcenter.org, 19 kwietnia 2019 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
  22. Leah McLaren: How men’s rights groups are distorting the debate about equality [online] [dostęp 2020-02-23].
  23. Jaclyn Friedman, A Look Inside the 'Men's Rights' Movement That Helped Fuel California Alleged Killer Elliot Rodger [online], The American Prospect, 24 października 2013 [dostęp 2020-02-23] (ang.).
  24. Brad Casey, We Went to a Men's Rights Lecture in Toronto [online], Vice, 17 kwietnia 2013 [dostęp 2020-02-23] (ang.).
  25. A lesson for men's rights activists on real oppression - ABC News (Australian Broadcasting Corporation) [online], abc.net.au, 1 listopada 2016 [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-01].

Linki zewnętrzne

edytuj