Acanthoscurria geniculata

Ptasznik białokolanowy (Acanthoscurria geniculata) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Na wolności występuje w Brazylii. Gatunek ten opisał w 1841 roku C. L. Koch.

Ptasznik białokolanowy
Acanthoscurria geniculata
(Koch, 1841)
Ilustracja
Samiec A. geniculata po 10 wylince. Piłka w tle ma średnicę 4 cm.
Ilustracja
Proces linienia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Rodzina

ptasznikowate

Rodzaj

Acanthoscurria

Gatunek

Acanthoscurria geniculata

Wygląd i rozmiary edytuj

Wymiary[1]
Płeć długość ciała rozstaw odnóży
samica do ok. 9 cm do ok. 22 cm
samiec do ok. 7 cm do ok. 22 cm

Ubarwienie tego ptasznika jest czarne, natomiast wszystkie golenie na odnóżach są białe. Między goleniami 1 i 2 licząc od karapaksu występują dwa białe paski wyraźniej widoczne u dużych osobników. Między pozostałymi goleniami paski te są słabo widoczne lub ich brak. Odwłok pokryty czerwonymi włoskami[1].

Dymorfizm płciowy

Nie ma różnicy w ubarwieniu samca i samicy. U samca po ostatniej wylince pojawiają się na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na pierwszej parze odnóży haczyki.

Zachowanie edytuj

Ptaszniki z tego gatunku bywają agresywne, choć młode zwykle są spokojne. Wyczesuje włoski parzące, drażniące drogi oddechowe, oczy i skórę. Siła jadu jest słaba, ale ukąszenie przez dorosłego pająka może być bardzo bolesne[1].

Hodowla edytuj

Terrarium

Młodego ptasznika można trzymać w kliszówce i z upływem czasu przenieść do sosjerki o pojemności 250 ml. Ze względu na rozmiary pająka dla osobnika dorosłego nie powinno być mniejsze niż 30x30x20 cm (dł., szer., wys.)[1]. Jako podłoże stosuje się około 5–10 cm warstwę torfu kwaśnego lub włókna kokosowe. Należy umieścić również miseczkę (pojemnik) z wodą do picia oraz korzeń lub skorupę orzecha kokosowego na schronienie. Oświetlenie nie jest konieczne.

Temperatura i wilgotność

Temperatura powinna wynosić 20–27 °C, w nocy o 1–2 °C mniej. Wilgotność powinna być w granicach 70-75%. Temperaturę można utrzymywać stosując czerwoną żarówkę jak źródło ciepła, natomiast wilgotność przez regularne (co 2-3 dni) nawilżanie podłoża, jednak fragment terrarium powinien być suchy.

Żywienie

Młode pająki karmi się pinkami, wylęgiem świerszczy. Dorosłe osobniki jedzą świerszcze, larwy drewnojada, mączniki, okazyjnie myszy. Pokarm podaje się 2-4 razy w tygodniu w zależności od wielkości i rozmiarów pająka. Gatunek ten w pierwszym roku życia rośnie powoli, natomiast w drugim bardzo szybko.

Rozmnażanie

Przed kopulacją należy nakarmić pająki, zwłaszcza samicę, aby uniknąć zjedzenia samca przed lub po kopulacji. Po kopulacji samica po około 100-120 dniach buduje kokon, w którym może być ponad 1000 młodych.

Uwagi

Pająki należy hodować pojedynczo, gdyż są kanibalami. Gatunek polecany dla osób, które stawiają pierwsze kroki w terrarystyce. Zalecane jest manipulowanie w terrariach za pomocą pęset, aby uniknąć ukąszenia.

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj