Acinetobacter
Acinetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii Gram ujemnych, względnie chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia szpitalne. Wchodzą one w skład mikrobioty fizjologicznej skóry i śluzówki jamy nosowo-gardłowej[1]. Acinetobacter nie wytwarza rzęsek ani przetrwalników. Kolonie układają się w pałeczki. Podczas intensywnego wzrostu, w fazie stacjonarnej przyjmują kształt ziarniaków.
 Acinetobacter baumannii | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Acinetobacter |
| Nazwa systematyczna | |
| Acinetobacter Brisou & Prévot 1954 | |
Hodowla[2] edytuj
Wzrost następuje w ciągu 18 do 24 godzin na agarze z krwią (kolonie małe i średnie, wypukłe, bezbarwne) oraz na agarze czekoladowym w warunkach tlenowych i optymalnej temperaturze 33-35 °C.
Biochemiczne cechy diagnostyczne[3] edytuj
Bakterie z rodzaju Acinetobacter posiadają następujące biochemiczne cechy diagnostyczne
- oksydazo ujemne,
- katalazo dodatnie,
- laktozo dodatnie,
- maltozo ujemne,
- fuktozo ujemne,
- sacharozo ujemne.
- brak redukcji azotanów do azotynów.
Rodzaj Acinetobacter dzieli się na gatunki glukozo dodatnie (zdolne do rozkładu glukozy) (np. A. baumannii) oraz niezdolne do oksydacji glukozy (np. A. lwoffi, i A. haemolyticus)[4]. Bakterie z tego rodzaju nie wytwarzają indolu ani H2S.
Czynniki zjadliwości[1] edytuj
Głównymi czynnikami zjadliwości bakterii z tego rodzaju są:
- otoczki,
- fimbrie należą do rzadkości.
- białka błony zewnętrznej,
- endotoksyna (lipopolisacharyd),
- enzymy: esterazy, lipazy.
Zakażenia[2] edytuj
Jak wspomniano wyżej, najczęściej są to zakażenia szpitalne:
- zapalenia płuc, zwłaszcza u pacjentów korzystających z respiratora,
- zakażenia skóry i tkanek miękkich,
- zakażenia układu moczowego,
- zapalenia ośrodkowego układu nerwowego np. opon mózgowo-rdzeniowych.
Leczenie zakażeń edytuj
Cały rodzaj jest oporny na penicyliny. Lekami z wyboru wobec szczepów wieloopornych jest tygecyklina lub karbapenemy połączone z sulbaktamem[5].
Wybrane gatunki edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 37, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
- ↑ a b A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 38, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
- ↑ A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 39, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
- ↑ Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller, Mikrobiologia, Elsevier, s. 331, Wrocław 2011, ISBN 978-83-7609-294-2.
- ↑ Danuta Dzierżanowska, Antybiotykoterapia praktyczna, s. 381, Wydanie IV, Alfa Medica Press Bielsko-Biała 2008, ISBN 978-83-7522-013-1
Bibliografia edytuj
- Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej. PZWL, Warszawa 1979. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego. ISBN 83-200-0181-1. Strona 283 oraz 277
- Mikrobiologia. Elsevier, Wrocław 2011. Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller. ISBN 978-83-7609-294-2. Strona 331
