Adab − termin określający w islamie klasycznym ogólną kulturę humanistyczną wykształconych muzułmanów, obejmującą zarówno normy moralne, jak i wiedzę literacką, językową, prawną i teologiczną. Przekazywano ją i kształtowano poprzez literaturę adabową. Literatura adabowa łączyła w sobie cele dydaktyczne z łatwym, rozrywkowym stylem (anegdoty, przysłowia, aforyzmy). Jej najwybitniejszymi przedstawicielami byli żyjący w VIII-XI wieku adibowie (czyli "ci, którzy posiadają adab"): Ibn al-Mukaffa, Al-Dżahiz, Ibn Kutajba i Abu Hajjan at-Tauhidi[1]. W języku współczesnym termin adab oznacza literaturę piękną.

Przypisy edytuj

  1. Bielawski, 1971, s. 25.

Bibliografia edytuj

  • Bielawski, Józef. [J.B.]. 1971. "adab", w: Mały słownik kultury świata arabskiego, red. J. Bielawski, Warszawa: Wiedza Powszechna, s. 25.

Zobacz też edytuj