Adalbert z Magdeburga
Adalbert z Magdeburga (ur. ok. 910 w Lotaryngii[1], zm. 20 czerwca 981 w Zcherben) – benedyktyński mnich i opat, pierwszy arcybiskup Magdeburga, misjonarz, apostoł Serbołużyczan[1] oraz święty Kościoła katolickiego.
| opat arcybiskup apostoł Serbołużyczan | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
Od ok. 950 roku pracował w Kolonii, w kancelarii arcybiskupiej. Następnie był zatrudniony na dworze Ottona I Wielkiego (953–958), by potem wstąpić do benedyktyńskiego klasztoru w Trewirze. Wbrew własnej woli w 961 roku został wysłany przez Ottona I na Ruś Kijowską, jako biskup misyjny. Misja, która odbywała się na zaproszenie księżny Olgi zakończyła się fiaskiem. W tym czasie pisał już Adalbert kontynuację Kroniki Reginona z Prüm. Powołany został w 966 roku do piastowania funkcji opata w Wissembourgu. Towarzyszył cesarzowi w podróży do Italii. W czasie synodu w Rawennie powołano nowe arcybiskupstwo w Magdeburgu, którego został pierwszym arcybiskupem (968 rok). Prowadził działalność na rzecz ewangelizacji Łużyczan i organizacji nowej prowincji.
Po śmierci ciało abpa Adalberta złożono w magdeburskiej katedrze.
Był duchowym przewodnikiem Wojciecha Sławnikowica (późniejszego świętego), który przyjął na bierzmowaniu jego imię (Adalbert)[2].
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 20 czerwca.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Adalbert von Magdeburg - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
- ↑ Święty Wojciech. [dostęp 2009-08-15].
Bibliografia edytuj
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 27. ISBN 83-7097-271-3.