Adam Andrzej Tiahnybok

Oficer, pilot Wojska Polskiego

Adam Andrzej Tiahnybok (ur. 4 października 1913 roku w Krakowie, zm. 13 września 1984 roku w Queensbury) – porucznik Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari.

Adam Andrzej Tiahnybok
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

4 października 1913
Kraków

Data i miejsce śmierci

13 września 1984
Queensbury

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Armée de l’air
RAF

Jednostki

2. pułk lotniczy
dywizjon 302
dywizjon 308

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania) Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)

Życiorys

edytuj

W 1927 r. w Krakowie ukończył szkołę powszechną, następnie uczył się w tamtejszym gimnazjum. Ukończył trzy klasy gimnazjalne i w 1931 r. rozpoczął edukację w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich. Szkolenie ukończył w 1934 r. i jako mechanik samolotowy z podstawowym przeszkoleniem pilotażowym został przydzielony do 2. pułku lotniczego. Został skierowany na kurs pilotażu w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, po jego ukończeniu został przydzielony do 122. eskadry myśliwskiej. 22 sierpnia 1939 r. otrzymał przydział do Cywilnej Szkoły Pilotażu w Olkuszu jako instruktor pilotażu[1].

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany do Rumunii a następnie do Francji. Po upadku Francji 12 lipca 1940 r. trafił do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-2216[2]. 23 marca 1941 r. został skierowany do szkoły pilotażu (Flying Training School). 14 kwietnia rozpoczął szkolenie w 55. Operational Training Unit. 31 lipca został przydzielony do 302. dywizjonu myśliwskiego. 28 września 1941 r. w rozbił samolot Hawker Hurricane IIB[3].

Turę lotów bojowych zakończył w styczniu 1943 r. i został skierowany do Szkoły Podchorążych w Szkocji. Po jej ukończeniu 15 kwietnia otrzymał promocję na stopień podporucznika i na krótko powrócił do służby w dywizjonie 302. 24 maja został skierowany do dywizjonu 308 a następnie na kurs oficerski, po jego ukończeniu służył w 308. dm. W czerwcu 1944 r. brał udział w osłanianiu lądowania w Normandii[4].

Kolejną turę lotów bojowych ukończył w listopadzie 1944 r. i został skierowanych w charakterze instruktora do 61. OTU. W czerwcu 1945 ukończył kurs instruktorski w 16. Secondary Flying Training School. W trakcie swej służby wykonał 191 lotów bojowych[5].

Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do opanowanej przez komunistów Polski i osiedlił się w Yorkshire, pracował we własnym zakładzie tapicerskim. Przyjął obywatelstwo brytyjskie i zmienił nazwisko na Bradley[6].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Za swą służbę został odznaczony[5]:

Przypisy

edytuj
  1. Hasiński 1994 ↓, s. 128.
  2. Krzystek 2012 ↓, s. 577.
  3. Hurricane II Z3674. Royal Air Force Commands. [dostęp 2023-04-29]. (ang.).
  4. Król 1990 ↓, s. 223.
  5. a b Hasiński 1994 ↓, s. 129.
  6. Tiahnybok Adam Andrzej (Bradley). Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-04-28]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Mieczysław J. Hasiński: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich = The Polish Air Force N. C. O.'S Training. T. III R – Z. Poznań: 1994. OCLC 803982357.
  • Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.