Adam Synowiecki
Adam Synowiecki (ur. 20 maja 1929 w Warszawie[1], zm. 7 stycznia 2000 w Gdańsku) – polski filozof i chemik.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filozofia i metodologia nauk przyrodniczych | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn Stanisława, nauczyciela, i Anny z domu Lehnert, nauczycielki w szkole specjalnej. Był absolwentem studiów chemicznych i filozoficznych na Uniwersytecie Jagiellońskim (w 1953). Habilitował się z zakresu filozofii w 1978 roku na UMCS w Lublinie, a tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1989 roku[2].
Od 1992 roku był profesorem zwyczajnym na Politechnice Gdańskiej, gdzie przez trzydzieści lat (od 1969) kierował Zakładem, a następnie Katedrą Nauk Filozoficznych. Był członkiem PZPR[3] do 17 grudnia 1981 roku, kiedy jako jeden z pierwszych oddał legitymację partyjną[4]. Z tego powodu został wskazany przez Komitet Wojewódzki PZPR do zwolnienia z pracy[5]. Nie został zwolniony, ale na tytuł profesora nadzwyczajnego musiał czekać dziewięć lat – otrzymał go po obradach Okrągłego Stołu w maju 1989 roku[1].
Przez pierwsze 15 lat swojej działalności naukowej i dydaktycznej zajmował się filozofią marksistowską i filozofią Hegla. Od 1981 roku związał się z nurtem filozofii chrześcijańskiej. Współpracował z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim i Gdańskim Instytutem Teologicznym[6]. Wykładał także historię filozofii starożytnej i średniowiecznej.
Autor ponad stu prac naukowych, współautor kilku książek z filozofii nauki i historii filozofii.
Zmarł 7 stycznia 2000 roku w Gdańsku, został pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku[7]. 4 czerwca 2000 roku jego imieniem nazwano audytorium w siedzibie Wydziału Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej.
Odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1972), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1998 roku, a w 2013 roku pośmiertnie odznaczony medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945-1989”.
Prace edytuj
- Problem mechanicyzmu w naukach przyrodniczych (1969)
- Byt i myślenie. U źródeł marksistowskiej ontologii i logiki dialektycznej (1980)
- Węzłowe zagadnienia filozofii
- Przyrodoznawstwo – dzieło ludzi i cząstka kultury (1998)
- Przyrodoznawstwo i materializm przyrodniczy w XIX wieku (2001)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Stefan Zamecki. Pro Memoria, Adam Stanisław Synowiecki (1929-2000). „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 47/1, s. 207–226, 2002. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0023-589X.
- ↑ Prof. dr hab. Adam Synowiecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-02-12].[martwy link]
- ↑ Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski: Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL, materiały Służby Bezpieczeństwa (1967-1987). Warszawa: IPN – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2009, s. 351. ISBN 83-7629-083-5.
- ↑ Henryk Majewski. Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945-1989. „Pismo PG”. 2/2014. s. 20–21. Gdańsk.
- ↑ „Pismo PG” Nr 9/2010 strona 57.
- ↑ Zdzisław Kropidłowski. Wspomnienie śp. prof. dra hab. Adama Synowieckiego. „Universitas Gedanensis”. nr 1/2 2000. s. 262–265. Gdańsk. ISSN 1230-0152.
- ↑ Informacje na stronie cmentarze-gdanskie.pl.
Linki zewnętrzne edytuj
Adam Synowiecki, Reflections on the Centenary of Marx’s Death, „Karto-Teka Gdańska”, 1 (6), 2020, s. 105-115 [dostęp 2020-10-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-26] (ang.). [Przedruk z: „Dialectics and Humanism”, 3, 1983, s. 99-109.]