Adolf Anderssen
Karl Ernst Adolf Anderssen (ur. 6 lipca 1818 we Wrocławiu/Breslau, zm. 13 marca 1879 tamże[1]) – niemiecki szachista, nieoficjalny mistrz świata w latach 1851–1858.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1818 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 marca 1879 |
| Obywatelstwo |
niemieckie |
| Ranking FIDE |
2744 (1870) wg. Chessmetrics |
| FIDE Top 100 |
1 (7 mies. między grudniem 1861 a sierpniem 1870 ) |
Życiorys edytuj
Anderssen studiował matematykę i filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ukończeniu studiów podjął pracę w gimnazjum, najpierw jako instruktor, później profesor matematyki i języka niemieckiego[2]. Mimo że poznał zasady gry w szachy w wieku dziewięciu lat, nie robił wielkich postępów jako dziecko i w wieku młodzieńczym. Zwrócił na siebie uwagę świata szachowego dopiero w 1842 roku, gdy opublikował kilka krótkich i zgrabnych problemów szachowych. Cztery lata później został zatrudniony przez wydawcę magazynu Schachzeitung, później noszącego nazwę Deutsche Schachzeitung (Niemiecka Gazeta Szachowa).
W 1848 roku Anderssen zremisował mecz z profesjonalnym szachistą, Danielem Harrwitzem. Ten remis oraz działalność Anderssena jako szachowego żurnalisty, wysoko oceniana przez profesjonalistów, zaowocowały zaproszeniem do reprezentowania Niemiec na pierwszym międzynarodowym turnieju szachowym w 1851 roku w Londynie. Początkowo Anderssen niechętnie odniósł się do tego zaproszenia, ponieważ wysokie koszty podróży zbytnio nadwątliłyby jego finanse. Howard Staunton, pomysłodawca i główny organizator turnieju, zadeklarował zwrot kosztów podróży, w przypadku gdyby Anderssen nie zdobył nagrody na turnieju. Ten wielkoduszny gest był decydującym argumentem. Anderssen pojechał do Londynu i ku zdumieniu szachowej elity dość gładko pokonał wszystkich przeciwników. Turniej rozegrano systemem pucharowym[3][4].
Anderssen zyskał sławę nie tylko z powodu wygranej, lecz także dzięki stylowi, w jakim ją osiągnął. Podziwiano zwłaszcza jego zwycięską partię przeciwko Lionelowi Kieseritzky'emu, w której najpierw poświęcił gońca, następnie dwie wieże i w końcu hetmana. Partię, rozegraną jako towarzyską w kuluarach turnieju, nazwano nieśmiertelną. Jest to jedna z najbardziej znanych partii szachów wszech czasów[5]. Rok później w Berlinie Anderssen rozegrał kolejną sławną partię przeciwko Jeanowi Dufresne. Ta partia, w której w decydującym ataku poświęcił hetmana i lekką figurę, przeszła do historii pod nazwą wiecznozielonej.
Przez kilka następnych lat Anderssena uważano za najsilniejszego szachistę na świecie. W 1858 roku trafił jednak na pogromcę. Paul Morphy w słynnym meczu rozegranym w Paryżu wygrał siedem partii, przy tylko dwóch przegranych i dwóch remisach[6][7]. Anderssen w drugiej połowie tego meczu stosował białymi nietypowe otwarcie 1.a3, które później nazwano otwarciem Anderssena. Nie przyniosło mu ono sukcesu, nigdy później raczej nie było stosowane w poważnych rozgrywkach.
Trzy lata po przegranym meczu z Morphym Anderssen przypomniał się światu, wygrywając w Londynie pierwszy międzynarodowy turniej rozegrany systemem kołowym. Wygrał wówczas dwanaście partii na trzynaście rozegranych, a w pokonanym polu pozostawił m.in. późniejszego mistrza świata Wilhelma Steinitza. W 1866 roku rozegrał prestiżowy mecz właśnie ze Steinitzem. W meczu nie padł ani jeden remis, Anderssen przegrał osiem i wygrał sześć partii. Mecz obfitował w ważne z punktu widzenia rozwoju teorii szachów partie i przez wielu dzisiejszych komentatorów jest uważany za mecz o tytuł mistrza świata[8][8][7]. Jednak ani przed, ani podczas meczu żadna tego typu deklaracja nie miała miejsca.
Wielkie sukcesy turniejowe Anderssen osiągnął w zaawansowanym już wieku. Serię bardzo udanych turniejów w latach sześćdziesiątych ukoronował zwycięstwem w bardzo silnie obsadzonym turnieju w Baden-Baden w 1870 roku, gdzie wyprzedził m.in. mistrza świata Steinitza[9][9]. Siedem lat później, w wieku pięćdziesięciu dziewięciu lat, odniósł swój ostatni duży sukces na turnieju w Lipsku (drugie miejsce za Louisem Paulsenem, przed Johannesem Zukertortem i Szymonem Winawerem). Zmarł dwa lata później. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Ślężnej[10]. Po likwidacji cmentarza grób Anderssena przeniesiono i umieszczono w alei głównej Cmentarza Osobowickiego, gdzie zachował się do dzisiaj[11]. W 2003 roku na płycie nagrobnej umieszczono tablicę upamiętniającą zasługi Anderssena[12].
Według systemu Chessmetrics, w sierpniu 1870 r. z wynikiem 2744 punktów zajmował pierwsze miejsce na świecie[13].
Od 1992 r. we Wrocławiu rozgrywany jest turniej poświęcony jego pamięci.
Poniżej przykładowa kompozycja szachowa autorstwa Anderssena.
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |       | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
mat w 4 posunięciach
Rozwiązanie: [1.Gh5! K:h5 2.Kg7 h6 3.Kf6!! Kh4 4.Kg6 mat]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)
Przypisy edytuj
- ↑ Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki: Szachy od A do Z, tom I. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1986, s. 34.
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 31-32. ISBN 83-7384-561-5
- ↑ Stanisław Gawlikowski: Szachy. Warszawa 1976, s. 30.
- ↑ Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa 2021, s. 110.
- ↑ Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa 2021, s. 111.
- ↑ Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa 2021, s. 115.
- ↑ a b Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki: Szachy od A do Z, tom I. Warszawa, s. 35.
- ↑ a b Stanisław Gawlikowski: Szachy. Warszawa: 1976, s. 34.
- ↑ a b Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki: Szachy od A do Z, tom I. Warszawa, s. 35.
- ↑ Maciej Łagiewski, 2010: "Nieśmiertelna partia" Tygodnik Wrocławski 2 IX 2010.
- ↑ Cmentarz Komunalny Oddział Osobowice. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-05)].
- ↑ Tablica pamiątkowa na płycie nagrobnej A. Anderssena.
- ↑ Chessmetrics Player Profile: Adolf Anderssen. [dostęp 2009-06-07].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Gawlikowski: Szachy. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch, 1976.
- Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki: Szachy od A do Z, tom I. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1986, s. 34-36.
- Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press 2021. Tłum. z angielskiego: Jerzy J. Malinowski.
- Biografia: Adolf Anderssen. anderssen.dzszach.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
Linki zewnętrzne edytuj
- Adolf Anderssen – wybrane partie szachowe (ang.)