Afromynoglenes parkeri

Afromynoglenes parkeri – gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych, jedyny z monotypowego rodzaju Afromynoglenes. Występuje w Etiopii.

Afromynoglenes parkeri
Merrett et Russell-Smith, 1996
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	osnuwikowate
Podrodzina	Mynogleninae
Rodzaj	Afromynoglenes
Gatunek	Afromynoglenes parkeri

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1996 roku przez Petera Merretta i Anthony’ego Russella-Smitha. Jako lokalizację typową autorzy wskazali las państwowy Munessa w ówczesnej prowincji Arsi, a współczesnej Oromii. Epitet gatunkowy nadano na cześć Johna R. Parkera w uznaniu zasług dla British Arachnological Society.

Morfologia

Pająk o ciele długości od 2,95 do 4,2 mm. Karapaks u samic ma od 1,4 do 1,8 mm długości i od 0,95 do 1,25 mm szerokości, zaś u samców od 1,45 do 2,1 mm długości i od 1,05 do 1,4 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtobrązowe do ciemnożółtobrązowego, silnie podbarwione szaro przy jamkach, wzdłuż rozchodzących się od nich linii i przy krawędziach. Oczy pary przednio-środkowej są małe, zaś pozostałych par duże. Na nadustku widnieje para bruzd poniżej oczu pary przednio-bocznej. Żółtobrązowe szczękoczułki mają u samca po pięć dużych zębów na przednich krawędziach rowków i po trzy małe ząbki na tylnych krawędziach rowków, natomiast u samicy mogą być tylko cztery zęby na krawędziach przednich. Sternum jest ciemnożółtobrązowe z szarymi podbarwieniami. Odnóża są żółtobrązowe, niekiedy ze słabym, szarym obrączkowaniem w odsiebnych częściach goleni, u samic czasem także z szarym paskowaniem na udach. Na udach występuje jeden, rzadziej dwa kolce grzbietowe oraz jeden lub dwa kolce przednio-boczne. Golenie mają po dwa kolce grzbietowe, po jednym przednio-bocznym oraz po kilka kolców brzusznych. Wszystkie nadstopia mają po jednym długim trichobotrium oraz szereg od 1 do 6 krótszych trichobotrii dodatkowych. Wierzch opistosomy (odwłoka) jest szary do czarnego z jasnym wzorem obejmującym parę bocznych pasków podłużnych w części przedniej oraz od czterech do sześciu par kropek w części tylnej, z których to pierwsza para jest największa. Spód opistosomy również jest szary do czarnego, a na tym tle zwykle ma parę jasnych, cienkich pasków bocznych.

Nogogłaszczki samca mają paracymbium o gałęzi odsiebnej dłuższej niż u większości Mynogleninae, tegulum o silnej, haczykowatej, dobrze widocznej z boku, ale słabo widocznej od spodu apofizie tegularnej, a embolus bardzo długi i tworzący szeroką pętlę wokół dosiebnej części bulbusa, zakończony w pobliżu blaszkowatej błony embolicznej. Genitalia samicy charakteryzują się płytką płciową o zesklerotyzowanym, U-kształtnym trzonie zaopatrzonym w dużą kieszeń oraz długimi przewodami kopulacyjnymi rozciągniętymi wzdłuż boków dużych i silnie zesklerotyzowanych spermatek.

Ekologia i występowanie

Gatunek afrykański, podawany wyłącznie z Etiopii. Żyje w górach, na rzędnych od 1900 do 2600 m n.p.m. Zasiedla rozmaite lasy, zadrzewienia, zakrzewienia, ziołorośla i łąki. Bytuje na roślinach zielnych, trawach, w ściółce i pod butwiejącymi kłodami.