Afrowiórka pręgowana
Afrowiórka pręgowana[3], wiewiórka ziemna[4] (Euxerus erythropus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych[5].
Euxerus erythropus | |
(Desmarest, 1817) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
afrowiórka pręgowana |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Systematyka edytuj
W skład gatunku E. erythropus wchodzi sześć podgatunków[5]:
- E. erythropus erythropus
- E. erythropus chadensis
- E. erythropus lacustris
- E. erythropus leucoumbrinus
- E. erythropus limitaneus
- E. erythropus microdon
Średnie wymiary edytuj
Występowanie edytuj
Występuje w lasach, buszu i sawannach Afryki, od Maroka do Kenii.
Tryb życia edytuj
Afrowiórka pręgowana bardzo przypomina ubarwieniem pręgowca amerykańskiego, lecz w przeciwieństwie do niego jej twarda, gładka sierść jest niemal zupełnie pozbawiona włosów wełniastych. Afrowiórka pręgowana żyje w rozległych systemach nor, które kopie silnymi przednimi kończynami. Bez lęku żeruje w ciągu dnia, zjadając nasiona, jagody i młode pędy. Wiewiórki te tworzą grupy, których członkowie pozdrawiają się przelotnym „pocałunkiem” i fantazyjnym uderzeniem ogonem. W niektórych okolicach występowania tej wiewiórki tubylcy wierzą, że jej ukąszenie jest jadowite. W rzeczywistości tak nie jest, jednak w gruczołach ślinowych tego zwierzęcia znajdują się paciorkowce (streptokoki) powodujące sepsę.
Rozmnażanie edytuj
Okres godowy tego gatunku przypada na marzec lub kwiecień. Po ciąży trwającej około 4 tygodni samica rodzi 3 lub 4 młode.
Przypisy edytuj
- ↑ O. Thomas. The generic arrangement of the African Squirrels. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 3, s. 473, 1909. (ang.).
- ↑ Euxerus erythropus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Xerus (Euxerus) erythropus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 4 maja 2012]