Ainsley Harriott
Ainsley Denzil Dubriel Harriott[1] (ur. 28 lutego 1957 w Londynie) – brytyjski kucharz, prezenter telewizyjny, autor książek kucharskich. Znany ze swoich programów kulinarnych Can’t Cook, Won’t Cook oraz Ready Steady Cook.
 Ainsley Harriott (2007) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Ainsley Denzil Dubriel Harriott |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1957 |
| Zawód, zajęcie |
kucharz, prezenter telewizyjny |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Chester Harriott |
| Małżeństwo |
Clare Fellows (w separacji) |
| Dzieci |
Maddie Harriott |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Początki edytuj
Ainsley Harriott urodził się w Paddington, dzielnicy w środkowym Londynie. Jego ojcem był Chester Leroy Harriot (zm. 2013)[2], a matką jest Peppy Harriott. Ma pochodzenie jamajskie. Uczył się gotowania w Westminster Kingsway College (dawniej Westminster Technical College)[3], a staż odbył w restauracji Verry’s na West End, gdzie później pracował jako szef kuchni[4].
Kariera edytuj
We wczesnych latach dziewięćdziesiątych Ainsley Harriott założył z Paulem Borossem (jego szkolnym znajomym) zespół muzyczny The Calypso Twins; wydali wtedy singiel „World Party”. Zespół zaczął regularnie występować w Londynie w klubach komediowych takich jak Comedy Store czy Jongleurs.
Poza zespołem Ainsley Harriott wystąpił w 1988 jako gwiazda programu Hale and Pace, był prezenterem radiowym programu More Nosh, Less Dosh w BBC Radio 5 Live oraz pracował jako szef kuchni w The Long Room, restauracji znajdującej się w Lord’s Cricket Ground[5].
Praca w telewizji edytuj
W 1992 roku Ainsley Harriott został szefem kuchni w telewizyjnym show Good Morning with Anne and Nick transmitowanym w BBC1; następnie został głównym prowadzącym Can’t Cook, Won’t Cook oraz Ready Steady Cook – w obu programach aktywny udział brała widownia. Ainsley Harriott prowadził też serie poradników kulinarnych takich jak Ainsley’s Barbecue Bible, Ainsley’s Meals in Minutes, Ainsley’s Big Cook Out i Ainsley’s Gourmet Express. Dwukrotnie (w latach 1997 i 1998) został uznany za ulubioną osobowość telewizyjną przez magazyn BBC Good Food[6].
Ainsley Harriott pracował również jako aktor – wystąpił w serialu science fiction Czerwony karzeł w 1993 roku. W 1998 (z okazji dziesięciu lat od emisji pierwszego odcinka tego serialu) poprowadził odcinek specjalny swojego programu Can’t Cook, Won’t Cook nazwany Can’t Smeg, Won’t Smeg. W trakcie edycji specjalnej był przebrany za granego przez siebie w serialu bohatera – szefa GELF (ang. Genetically Engineered Lifeform; Genetycznie Zaprojektowana Forma Życia)[7].
W 2000 zadebiutował w amerykańskiej telewizji, prowadząc The Ainsley Harriott Show dla koncernu Buena Vista Television; program miał ponad 100 odcinków. Następnie został gospodarzem show Ready... Set.. Cook!, amerykańskiej wersji brytyjskiego Ready Steady Cook.
Ainsley Harriott gościnnie był szefem kuchni w Something for the Weekend 10 maja 2009 i 21 lutego 2010. W lutym 2010 występował w telewizji śniadaniowej GMTV with Lorraine, gdzie prezentował przepisy kulinarne. Ponadto od 2002 do 2007 grał w reklamach płynu do mycia naczyń Fairy[8].
W 2010 wystąpił w świątecznym odcinku specjalnym brytyjskiego serialu komediowego Moja rodzinka. Pięć lat później wystąpił w trzynastej serii programu Strictly Come Dancing (protoplasty formatu Taniec z Gwiazdami)[9]. Tańczył w parze z tancerką Natalie Lowe i zakończył występ na dwunastym miejscu[10][11].
Książki edytuj
Ainsley Harriott jest autorem kilkunastu książek, zarówno powiązanych z jego programami, jak i oddzielnych. Na świecie sprzedał ponad 2 miliony egzemplarzy, wliczając przekłady[12].
Inne edytuj
W latach 2004–2005 był prezesem brytyjskiej instytucji Television and Radio Industries Club[13].
Ainsley Harriott posiada własną markę produktów, w której ofercie znajdują się m.in. różne gatunki ryżu i kaszy oraz zupy[14].
W 2010 był narratorem w musicalu The Rocky Horror Show w trzech teatrach: New Theatre w Cardiff, Churchill Teathre w Bromley i Richmond Theatre w Richmond.
Ainsley Harriott stał się rozpoznawalny w internecie dzięki memom internetowym, które powstają z różnych kadrów jego programów kulinarnych[15].
W 2019 roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[1].
Życie prywatne edytuj
Ainsley Harriott ożenił się w 1989 z projektantką strojów Clare Fellows, najmłodszą siostrą aktora komediowego Grahama Fellowsa. Mają dwójkę dzieci: Maddie i Jimmy’ego Harriotta. Od listopada 2012 roku małżeństwo jest w separacji[16].
Filmografia edytuj
| Lata emisji | Tytuł | Jako |
|---|---|---|
| 1988 | Hale & Pace | Gość programu |
| 1990-1991 | Davro | Gwiazda programu |
| 1993 | Czerwony karzeł (serial) | Aktor (Szef GELF) |
| 1994-2010 | Ready Steady Cook | Szef kuchni / gospodarz programu |
| 1995-1996 | Good Morning with Anne and Nick | Szef kuchni |
| 1995-2000 | Can’t Cook, Won’t Cook | Gospodarz programu |
| 1997 | Ainsley’s Barbecue Bible | Gospodarz programu |
| 1998 | Ainsley’s Meals in Minutes | Gospodarz programu |
| 1999 | Ainsley’s Big Cook Out | Gospodarz programu |
| 2000-2001 | Gourmet Express | Gospodarz programu |
| 2000-2001 | Ready... Set... Cook! | Gospodarz programu |
| 2000 | The Ainsley Harriott Show | Gospodarz programu |
| 2003 | The Mark Steel Lectures | Aktor (Robert Boyle) |
| 2005-2007 | City Hospital | Prezenter |
| 2010, 2017 | Lorraine | Szef kuchni (gościnnie) |
| 2013 | Great British Food Revival | Prezenter |
| 2015 | Ainsley Harriott’s Street Food | Gospodarz programu |
| Strictly Come Dancing | Uczestnik programu[a] | |
| Len and Ainsley’s Big Food Adventure | Gospodarz programu (razem z Lenem Goodmanem) | |
| 2016 | The Best Dishes Ever | Narrator |
| 2019 | Ainsley’s Caribbean Kitchen | Gospodarz programu |
Publikacje edytuj
- 1996: In the Kitchen with Ainsley Harriott, ISBN 978-0563387206.
- 1997: Can’t Cook, Won’t Cook, ISBN 978-0563383239.
- 1999: Ainsley Harriott’s Meals In Minutes, ISBN 0-563-55166-6.
- 2000: Ainsley Harriott’s Barbecue Bible, ISBN 0-563-55181-X.
- 2002: Ainsley Harriott’s Low-fat Meals In Minutes, ISBN 0-563-53480-X.
- 2002: Ainsley Harriott’s Gourmet Express, ISBN 0-563-48826-3.
- 2003: Ainsley Harriott’s All New Meals In Minutes, ISBN 0-563-48750-X
- 2003: Ainsley Harriott’s Gourmet Express 2, ISBN 0-563-48860-3
- 2003: The Top 100 Recipes from Ready Steady Cook, ISBN 0-563-48729-1
- 2004: Ainsley Harriott’s Friends and Family Cookbook, ISBN 0-563-48756-9
- 2005: Ainsley’s Ultimate Barbecue Bible, ISBN 0-563-52217-8
- 2006: Ainsley Harriott’s All New Meals In Minutes, ISBN 0-563-49321-6
- 2006: Ainsley Harriott’s Feel Good Cookbook, ISBN 0-563-49352-6
- 2008: Ainsley Harriott’s Fresh and Fabulous Meals in Minutes, ISBN 1-84607-444-4
- 2009: Just Five Ingredients, ISBN 978-0-563-53924-7
- 2011: My Kitchen Table: 100 Meals in Minutes, ISBN 1-84990-150-3
- 2012: My Kitchen Table: 100 Great Chicken Recipes, ISBN 1-84990-397-2
- 2019: Ainsley’s Caribbean Kitchen, ISBN 978-1-5291-0425-7
Uwagi edytuj
- ↑ 12 miejsce w trzynastej edycji programu.
Przypisy edytuj
- ↑ a b No. 62866, „The London Gazette”, 28 grudnia 2019.
- ↑ Val Wilmer, Chester Harriott obituary, „The Guardian”, 15 lipca 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-05-09] (ang.).
- ↑ Vincent Rooms: Westminster Kingsway College [online], web.archive.org, 20 czerwca 2016 [dostęp 2019-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-20] (ang.).
- ↑ Ainsley Harriott: Celebrity Chef. NMP Live Agency [online], www.nmplive.co.uk [dostęp 2019-05-09] (ang.).
- ↑ Ainsley Harriott [online], CooksInfo [dostęp 2019-05-10] (ang.).
- ↑ Ainsley rusza w plener – wszystko o programie – Kuchnia+ [online], www.kuchniaplus.pl [dostęp 2019-05-10] (pol.).
- ↑ Can’t Smeg Won’t Smeg. [dostęp 2019-05-10].
- ↑ Ainsley Harriott stars in new Fairy ads [online], www.campaignlive.co.uk [dostęp 2019-05-13].
- ↑ Ainsley Harriott is latest celebrity confirmed for Strictly Come Dancing [online], Radio Times [dostęp 2019-05-15] (ang.).
- ↑ Carl Greenwood, Strictly Come Dancing’s Ainsley Harriott eliminated after tense dance-off [online], Mirror, 25 października 2015 [dostęp 2019-05-15] (ang.).
- ↑ Daniel promises ‘brilliant’ Strictly partnership [online], RTÉ, 5 września 2015 [dostęp 2019-05-15] (ang.).
- ↑ About Ainsley: Ainsley Harriott [online], web.archive.org, 24 czerwca 2016 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-24].
- ↑ Presidents. A look at TRIC Presidents past and present [online], TRIC [dostęp 2019-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-15] (ang.).
- ↑ Product Ranges [online], Ainsley Harriott [dostęp 2019-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-08] (ang.).
- ↑ Ainsley Harriott [online], Know Your Meme [dostęp 2019-05-15] (ang.).
- ↑ Ainsley Harriott Splits From Wife After 23 Years [online], HuffPost UK, 23 listopada 2012 [dostęp 2019-05-10] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Ainsley Harriott w bazie IMDb (ang.)
- Ainsley Harriott w bazie Filmweb